We are magic.
We are moments.
We are dreams and we are memories.
We are everything.
And in the depths we swim deeper to
discover that we are not born whole
so we can not be broken. We are born
in twos, and we are searching, searching
for the other piece, that other person
to guide us home. – R.M. Drake

 

 

We are dreams and we are memories.

 

Ik heb dit stukje wel tien keer geschreven, geschrapt en herschreven. Ik kan de woorden namelijk niet vinden om te beschrijven hoe de realiteit ons gisteren weer bruut met beide benen op de grond heeft gezet. Het heeft ons laten voelen hoe klein en kwetsbaar een mens is op deze planeet die wij ons thuis noemen. Gisteren, vroeg in de ochtend kwam namelijk dat ene telefoontje waar niemand op zit te wachten. Dat er een familielid van Thomas op een hele tragische wijze is verongelukt. Mijn energie, gedachten en liefde gaan nu volledig naar hem en zijn familie. Dit is ook de reden waarom het deze week wat stil zal zijn van mijn kant. En ik hoop hiervoor op jullie begrip. Een onnodige vraag, die ik denk ik niet had hoeven stellen, maar ergens voelde ik de behoefte om dit jullie te vragen. Zeker omdat mijn blog erg persoonlijk is, en ik in deze dagen niet als een goed geoliede machine door kan gaan. Omdat ik simpelweg de tijd niet heb gehad om vooruit te werken. En niemand dit natuurlijk aan had zien komen. Ik neem dus even wat gas terug deze week. Zodat ik volgende week, als alles hopelijk in een iets rustiger vaarwater is gekomen, weer met nieuwe energie aan de slag kan gaan.