Voor de camera durven staan is niet zo vanzelfsprekend voor mij, net als voluit lachen en een gave huid hebben. Wat deze dingen met elkaar gemeen hebben is mijn blog, en dat ik op deze punten ben gegroeid door mijn blog mag misschien wel duidelijk zijn. Omdat ik hier enorm dankbaar voor ben deel ik vandaag wat het bloggen mij heeft gebracht!

 

Wat het bloggen mij heeft gebracht

 

Zo nu en dan is het goed om eens stil te staan bij hoe het nu gaat en hoe ik hier gekomen ben. (Yes, niet alleen op Thanksgiving) Voor ik überhaupt de energie had om een blog te starten bracht ik de meeste uren van een dag in bed door. Niet omdat ik verschrikkelijk lui was en niet wist wat ik aan moest met mijn leven, maar omdat mijn lichaam al mijn 1001 wilde plannen in de weg stond met alle chronische labeltjes. Voor de nieuwe lezers, ik heb M.E. en Fibromyalgie. Ziektes die zelfs de basis dingen van een mens zoals eten, verzorging en dagbesteding in de weg stonden. Wat een verschil als ik dit vergelijk met waar ik nu sta! Ik deel vandaag graag wat het bloggen mij persoonlijk heeft gebracht, hoe ik van een verlegen grijze muis getransformeerd ben tot mijzelf. Los van alle toffe events, goodies en gesponsorde producten. Maar wat het met mij als persoon heeft gedaan en hoe ik daardoor ben gegroeid.

 

 

Ik durf weer voluit te lachen

Sind ik ben gaan schrijven over een hele grote onzekerheid van mij, mijn scheefstaande voortand, is er een bal gaan rollen waarvan ik nooit dacht dat hij ooit mijn kant op zal gaan rollen. Ik deelde mijn onzekerheid, angsten en frustraties en alleen al op dat artikel kreeg ik zulke mooie open, eerlijke en lieve reacties van jullie dat ik al vaker voluit durf te lachen. Ik vind het ook hartverwarmend dat zoveel mensen hun onzekerheden onder mijn artikel durfden te plaatsen. Een paar maanden later stond ik in een foto studio en werd ik opgemaakt door een professionele visagiste die werkt met vele grote namen. Stond ik in de studio voor een camera van een fantastische fotograaf, werd ik qua kleding uit mijn comfort zone gehaald en werd alles met een interview geplaatst in de Libelle. En ik besef mij heel goed dat zonder mijn blog dit nooit was gebeurd!

 

Ik zei mijn camera angst gedag

Kan jij het je voorstellen wanneer ik jou vertel dat ik vroeger nooit op de foto wilde? Of durfde? Wanneer er een foto gemaakt werd dook ik het liefst weg, draaide ik mijn hoofd weg of hield ik mijn hand ervoor. Ik was zo onzeker dat ik ook mijn spiegelbeeld niet bepaald een feestje vond. Ik droeg een bril, had puistjes waarvan ik niet wist hoe ik ze kon bedekken, droeg niet de kleding waar ik mij lekker in voelde en was vooral heel erg onzeker. Dat foto’s maken bij het bloggen hoorde heb ik lang weten te omzijlen, ik maakte foto’s van producten, maar sloeg mijzelf graag over. Tot een grote fashion blogger mij erop tipte dat mensen een blog volgen voor de persoon. Toen ben ik gaan oefenen en door alle lieve en positieve reacties ben ik hiermee door gegaan. Ik voel mij nu zelfs prettig aan de andere kant van de camera. En daar hebben de shoot met Aline, de shoot met de Libelle en alle uitnodigingen voor samenwerkingen en voor event mij ook zeker bij geholpen. Nu durf ik zelfs in het openbaar te vloggen. Gek hé hoe een negatief zelfbeeld jou zo in de weg kan zitten!

 

Ik zag mijn zelfvertrouwen groeien

Ik zal erom liegen wanneer ik zeg dat mijn zelfvertrouwen niet is gegroeid het afgelopen jaar. Alleen op stap gaan naar events en naar Amsterdam gaan waren dingen die ik eerder nooit deed, laat staan alleen. Alleen een event bezoeken? Mensen aanspreken? En mijzelf durven zijn? Wanneer je dit mij twee jaar geleden had verteld had het eerder als een droom geklonken dan als werkelijkheid. Ik ben opgebloeid, mijn wereld is groter geworden en naar Amsterdam reizen is helemaal geen punt meer. Alleen naar een persdag of een event gaan blijft altijd een beetje spannend, zeker als ik de locatie niet ken en niet zo goed weet wat ik ervan kan verwachten. Maar hé, een beetje gezonde spanning is zo erg nog niet. Ik lig er nu tenminste niet meer wakker van!

 

Mijn huid kwam tot leven

Een goede conditie van je gezichtshuid is echt een visitekaartje. Er goed en verzorgd uitzien vind ik persoonlijk heel erg belangrijk. Ondanks mijn uitgebreide verzorgingsritueel bleef mijn huid droog, over gevoelig en een verzamelplaats voor allergieën, eczeem en acne. Dankzij mijn blog en mijn zoektocht naar een zuivere huid ben ik in contact gekomen met de therapeuten en producten van Dr. Hauschka en zij hebben de conditie van mijn huid al aanzienlijk verbeterd. Hierna maakte ik kennis met de producten van Genové en deze tilden de conditie van mijn huid naar een nog beter niveau. Mijn huid is rustiger dan ooit. En dat ik dit via mijn blog heb kunnen bereiken vind ik écht bijzonder!

 

De beste leerschool

Omdat ik mijzelf stimuleer om mooiere en betere artikelen te maken, daag ik mijzelf automatisch uit overal steeds een schepje bovenop te doen. Want voor wie kan je beter je best doen dan voor jezelf? Ik heb geleerd mijzelf lief te hebben en hierdoor kan ik mij makkelijker bloot geven. Niet alleen met woorden, maar zeker ook op beeld. Want als een muisje op de foto staan, daar was ik altijd heel goed in. Dat ik überhaupt voor de lens stond was al heel wat. Laat staan dat ik wist wat ik moest doen. Nu voel ik deze dingen beter aan, dit maakt mij automatisch minder zenuwachtig en zelfverzekerder. Fijn! En dat bewijst maar weer dat de beste leerschool ‘het gewoon gaan doen’ is!

 

Welke belangrijke les heb jij dit jaar geleerd?