Ik wilde vandaag eigenlijk een review plaatsen. Maar nu, dinsdag avond op bed achter mijn laptop, voel ik de behoefte om wat van mij af te schrijven. Het is door de bizarre week die gisteren precies rond was, ook erg stil geweest op mijn blog. Ik plaatste
een artikel met een korte uitleg, en ik wil vandaag graag gebruiken om even bij te kletsen. Juist omdat niet alles in het leven fijn en mooi is, en het juist goed is om daar soms even bij stil te staan. Ik wil wel alvast iedereen bedanken voor de lieve, fijne en mooie berichtjes die ik via verschillende wegen heb mogen ontvangen onwijs bedanken. Zelfs als ze via een berichtje binnen komen doen een mens onwijs goed. Dank daarvoor.
Tomorrow’s beautiful memories
Vorige week maandag begon de week heerlijk rustig. Al vroeg stapte ik samen met mijn moeder en de hondjes de auto in om koers richting de Loonse en Drunense Duinen te zetten. Hier zijn wij enkele weken geleden ook geweest, en met alle prachtige herfstkleuren kon een nieuw bezoekje niet uitblijven. Daarna maakte ik het appartement schoon, maakte ik de nodige foto’s van mijn appartement voor een leuk artikel wat in de dop zit, en was ik vooral thuis heerlijk aan het rommelen. Zo’n dag vraagt veel van mij, zeker omdat het lichamelijk allemaal wat zwaarder wordt zodra de bladeren naar beneden vallen. Dinsdag zal mijn uitrustdag worden, daar was ik van overtuigd.
Maar al vroeg in de ochtend kwam het onvermijdelijke telefoontje dat de enige neef van Thomas door een noodlottige ongeluk om het leven is gekomen. De rest van de week is eigenlijk één grote waas. Je wordt letterlijk geleefd. Er is zoveel gezegd, zoveel gehuild en tegelijkertijd bleven wij allemaal met zo onwijs veel vragen achter. Donderdag besloot ik wel even een korte break van alles te nemen. Er stonden een aantal afspraken in Amsterdam in mijn agenda waarvan ik uiteindelijk besloot er slechts een af te lopen. Hierna zijn Thomas en ik de stad in gegaan om een nette outfit aan te schaffen. Want zo kleurrijk als ik ben, en mijn kast is, ontbrak ieder spoor van een Little Black Dress.
Ondanks dat je het in je lijf voelt, het onderwerp 24/7 in je hoofd zit en alles je er steeds weer aan herinnert, was het fijn om even in een andere, reeds vertrouwde omgeving te zijn. Amsterdam begint sinds het starten van mijn blog namelijk steeds meer als thuis te voelen. De stad is fijn, kleurrijk en het blijft een feestje om die kant op de gaan. Dit alles bracht mijn dag weer een klein beetje in evenwicht en even waren Thomas en ik echt samen. Dat is fijn in zo’n week waarin eigenlijk iedereen geleefd wordt.
Vrijdag begon het echte afscheid nemen en zondag sloten wij deze dagen af langs de snelweg en een zee aan prachtige bloemen. In hoeverre je een afscheid mooi en eervol kan noemen wanneer iemand zo onverwacht uit het leven is gegrepen weet ik niet, maar wat we hebben gedaan voelde goed.
Na zo’n week was ik blij dat ik mijn oude ritme weer op kon pakken. Ik weer even wat tijd voor mijzelf kon nemen en mij kon richten op hetgeen wat ik het liefste doe. Bloggen. Maar heel stiekem haalt mijn lichaam mijn hoofd nu in. Moet ik inleveren wat ik de afgelopen week teveel heb gegeven en mijn lichaam wat rust geven. En tegelijkertijd ben ik eraantoe om leuke dingen te doen, de gedachten te verzetten en weer even in het moment te leven. Want hoe hard het ook klinkt, ook na zulke dagen gaat het gewone leven weer gewoon door.
En dat ga ik dan ook doen en proberen. Ik gun mijn lichaam de nodige rust, maak wat foto’s, stort mij op een fijne Lush review en kijk ik de nodige Homeland afleveringen en luister ik graag naar muziek. Want als er iets is wat mij even naar een fijne plek of herinnering kan brengen, dan is dat wel muziek. En dan is er altijd nog Amsterdam. Donderdag mag ik opnieuw afreizen naar deze prachtige stad voor onwijs leuke afspraken. En daar heb ik zin in, kijk ik naar uit. De NYX store opent, de persdagen zijn in volle gang en ook de eerste Christmas workshop komt eraan.
Het leven zit vol uitersten, en ergens is het aan ons om daar een balans in te vinden. Om het leuk en leefbaar te houden. Het is goed om stil te staan bij verdriet en bij de leuke momenten. De hoge pieken zullen namelijk minder bijzonder zijn zonder de diepe dalen. Het maakt je sterker, het vult je rugzakje met nieuwe ervaringen, wijze lessen en herinneringen. En geeft mij de drive en de kracht om door te gaan. To live everyday to the fullest. So that today’s moments will become tomorrow’s beautiful memories.
Welke recente herinnering tovert een glimlach op jouw gezicht?
Speciaal voor jou geselecteerd:
Allereerst: de fotos zijn echt prachtig. Wauw! Maar het verhaal en je verlies daarentegen zijn verschrikkelijk. Gek dat het leven dan doorgaat en je uiteindelijk weer je ritme herpakt alsof het niet anders geweest is.. Nogmaals sterkte <3
Heel veel sterkte lieve Linda, door de hectiek van de afgelopen tijd ben ik er helaas niet aan toe gekomen veel blogs te lezen en loop ik dus wat achter. Jouw blog van 2 november heb ik dan ook gemist. Net terug gelezen. Ik vind het heel erg en wens jullie veel sterkte en kracht toe bij het verwerken van dit grote verlies. Liefs, Deb X
Wat heftig om te lezen 🙁 Ik wens jullie allemaal veel sterkte!
Hey linda, Super mooie outfit foto’s.
Wat erg allemaal jeetje zeg. Heeel veel sterkte !!x
Meis toch, zo’n heftige gebeurtenis.. Je ritme daarna verder oppakken is eigenlijk heel vreemd, maar toch gaat het allemaal door. Hopelijk hebben jullie de komende tijd allemaal veel steun aan elkaar! X