Door de ogen van mij, ik. Thomas, je weet wel. De vriend van….
Mooi nu we dit achter de rug hebben en jullie weten wie dit blog artikel typt wil ik jullie eigenlijk iets vertellen. Kennen jullie Usain bolt? Nee? Ook wel “beest van de 100 meter” genoemd. Deze man rent sneller dan het licht, haal prijzen en bereikt alle doelen van zijn kunnen. Een atleet, voorbeeld voor vele, een inspirator ten top. Waarom ik dit jullie meld?
Thomas vertelt
Stel je voor dat jij die persoon bent, alles op de rit en dan krijg je die ene klap, je haalt de 100 meter niet eens meer en je dromen rennen je voorbij, sneller dan het licht. Zo heb ik het eerste jaar samen met Linda ervaren. Ik merkte dat Linda vele mooie wensen had maar deze helaas niet kon nastreven. Haar gezondheid liet vaak weten dat ze beter in de kleedkamer achter kon blijven. Dat ze toch die denkbeeldige honderd meter niet ging halen. Dit accepteren is het moeilijkste wat je in zo’n situatie kan doen. Toen ik Linda leerde kennen kwam ik erachter dat ze chronisch ziek is door haar blog. Een klein stukje internet waar zij even zichzelf kon uiten. Even kon zeggen tegen de mensen die haar volgde dat het soms goed, maar vaak niet goed ging. Ik confronteerde Linda hiermee en ze dacht meteen dat ik het gelijk al op zou geven. Nee, zeker niet. Ik reik liever een hand uit om samen toch over die streep te komen. De wensen op een misschien soms aangepaste wijze wel te laten lukken.
Als vriend van Linda zijn er situaties geweest die ontzettend confronteren voor mij zijn geweest. Een voorbeeld is alleen een hapje te gaan eten in Griekenland en Linda met een soepje achter te laten omdat ze gewoonweg niet uit bed kon komen en mijn aanwezigheid ook niets hielp. Of uitkijken naar die ene dag waarbij we samen er dan toch achterkomen dat de 100 meter streep voor die dag net te veel is. Het is voor mij als vriend niet altijd makkelijk geweest, maar ik zie het als momenten waar ik even een hand uit moet reiken en samen verder moeten gaan. Daarnaast ben ik eerlijk om te zeggen dat ik deze zelfde hand ook vaak van Linda heb gehad op de momenten dat het wat minder met mij ging. Samen ben je maatjes, je deelt het leven en maakt er samen iets moois van met ups en downs. Maar, ey. Denken jullie nu echt dat dit er voor zorgt dat ik en Linda het niet gezellig en leuk kunnen hebben?
Fout, we maken van iets negatiefs altijd iets positief. Proberen altijd een stip aan de horizon te houden waar we samen naartoe kunnen werken. Linda was aan het begin vrij onzeker over haar stukje internet, schrijven kon/kan ze als de beste maar daarmee naar buiten treden was het laatste was ze wilde. Linda heeft mij in bepaalde situaties laten zien hoe je ergens sterker uit kon komen door haar ervaringen. Dit vond en vind ik nog steeds een ijzersterke innerlijke kracht van haar waar ik ontzettend trots op ben. Zoals ik al eerder aangaf wil ik graag samen aan een doel werken en zijn we samen gaan kijken hoe Linda als persoon maar ook haar verhalen een gezicht konden krijgen. De eerste events waar ze naartoe ging, knikkende knieën, vreemde mensen. Ze kwam terug van een aantal events en ik zal haar zelfvertrouwen maar ook de motivatie naar die stip stijgen. Toen ontstond lindaswholesomelife.nl. Nog steeds een klein stukje internet waar ze haar persoonlijke verhalen verteld en producten waarvan zij denkt dat review waardig zijn, worden gedeeld met haar inmiddels aardig wat volgers al zeg ik het zelf. Wensen werden vervuld, doelen werden behaald.
Terugkijkend op de periode tot nu met Linda kan ik zeggen dat we elkaar sterker gemaakt hebben. Maatjes van elkaar zijn geworden en het aller belangrijkste als jullie samen een dikke middelvinger kunnen geven aan de ziekte en er iets positiefs van kunnen maken is het zwaar maar ‘het’ is het zo waard. Geloof me.
Op het moment dat ik dit typ rent Linda dwars over de 100 meter streep heen. Ze is naar een fair-fashion show in Amsterdam. Een wens die weer van de bucketlist afgestreept kan worden. De boete zal over twee dagen wel komen met flinke PEM, maar deze dag pakken ze haar niet meer af. Trots ben ik dat zij, Linda dit momenteel allemaal kan doen want we vergeten absoluut niet waar ooit het startschot gegeven is.
“Don’t think about the start, your best part is at the end.”- Usain Bolt
Sommige zullen misschien al wel afgehaakt zijn omdat het een vrij lang stuk is, ik begrijp het. Echt. Voor de mensen die het stuk helemaal doorgelezen hebben, dank jullie wel.
Thomas.
