Mijn reis door Thailand begon in de meest noordelijke provincie van het land. Omringd door Birma (Myanmar) en Laos vind je de derde schakel van deze Golden Triangle; Chiang Rai. De eerste hoofdstad van een rijk dat honderden jaren geleden werd opgericht, Lanna Thai, het koninkrijk van een miljoen rijstvelden. Terwijl wij via slingerende wegen richting de bergen rijden doemen de eerste velden al op. Al jaren staan ze op mijn bucketlist, en ineens bevind ik mij er middenin. Een paar dagen later besluiten wij met het opkomen van de zon terug te gaan. Het uitzicht is adembenemend mooi. En met de ochtenddauw die langzaam aan het optrekken is verschijnen de boeren die de rijst willen gaan planten. Ongelofelijk. Wat een bijzonder begin van de dag.

 

Chiang Rai is mooi, heeft mij verrast, en is totaal niet te vergelijken met alles wat ik in het zuiden van Thailand gezien heb. Het klimaat is aangenaam. De dagen zijn warm, de nachten koel. Maar vooral de luchtvochtigheid is een heel stuk lager. Hierdoor is het noorden van het land erg geschikt om rond te trekken, en kun je gemakkelijk meerdere activiteiten op een dag plannen. En dat is fijn. In Chiang Rai hebben wij namelijk een vol en druk programma. Het is vooral bizar om te merken dat mijn lichaam een dag na aankomst al op begint te knappen. Ik voel de energie door mijn aderen stromen, samen met mijn wanderlust. De wil om alles te zien is dan ook heel erg groot.

Terwijl het reisgezelschap (ik bracht de tijd in het noorden van Thailand met familie door) na een paar dagen rondreizen een lazy morning in wilt lassen besluit ik samen met mijn broer eropuit te gaan. Het zien van de rijstvelden is iets wat al heel erg lang op mijn bucketlist staat. Terwijl Thailand langzaam aan ontwaakt komen wij aan op de rijstvelden. We worden verrast door de boeren en boerinnen die net beginnen met hun werkzaamheden, het bijplanten van rijst in de zojuist geplante velden. Het verse groen en de bergen die statig opdoemen op de achtergrond. Samen met de prachtige weerspiegeling in het water, omdat de zon nog niet op zijn hoogst staat, zijn een magische combinatie met de mensen die aan het werk zijn.

 

Terwijl ik met mijn blote voeten over de ruggen in het land loop voel ik de zachte modder tussen mijn tenen kruipen. Ik word even gek aangekeken door de dames, die het eigenlijk maar hilarisch vinden dat ik in een goede jurk tussen de velden door aan het banjeren ben. Zeker omdat de Thaise bevolking eigenlijk helemaal niets om mode geeft. Na een kort praatje komen wij erachter dat hier vrijwel nooit toeristen komen, en dat maakt deze plek extra bijzonder. Een puur stukje Thailand waarbij de echt Thaise tradities nog goed bewaard zijn. Zeker omdat de provincie lang afgeschermd is geweest van het land, en het toerisme hier eigenlijk wat achterblijft. En dat maakt het erg bijzonder om hier te zijn. Het is dat wij nog meer wilde zien in de paar dagen dat wij hier verbleven, anders had ik hier makkelijk een dag of langer kunnen vertoeven. De rust, het uitzicht en de vriendelijke mensen maken het dat ik mijn hoofd hier helemaal kan legen. En volledig in het moment kan leven.