Recap January ’18
…’Ik leefde in een bubbel’
Januari is als een waas aan mij voorbij gegaan. Ik kan mij het moment dat wij hoopvol en al proostend het nieuwe jaar tegemoet gingen nog goed herinneren. En het volgende moment dat ik bewust op de kalender keek was het alweer 14 januari. De tijd is voorbij gevlogen, en dat terwijl ik al die tijd in een bubbel heb gezeten. Van de zorgen van, voor en over mijn oma tot haar afscheid, het ziek worden van nog een dierbaar familie lid, de vele ritjes van en naar het ziekenhuis en vooral veel verdriet. Deze dagen maak je alles behalve bewust mee. En het besef dat je ineens met beide benen in 14 januari staat is raar en hard tegelijkertijd. De wereld stopt namelijk niet met draaien als er bij jou het een en ander tegen zit.
Met enigszins wat optimisme besluit ik dat dit geen aanleiding hoeft te zijn dat de rest van januari zo zal zijn. Ergens begin ik weer met fotograferen, schrijf ik een blogje en ben ik er zelfs weer een keer op uit geweest met mijn camera. En dat voelt goed. Heel erg goed. De vermoeidheid blijft, wat er de afgelopen tijd is gebeurd gaat mij namelijk ook niet in de koude kleren zitten. En door alles wat er speelt heb ik weinig tijd en energie over voor wat ik leuk vind, of wat ik voor werk zal ‘moeten’ doen. Maar dat is oké, die ruimte besluit ik mijzelf te geven. Maar dan breekt mijn kies spontaan en moet deze door een kaakchirurg verwijderd worden. Een dergelijke ingreep is bij mij een open sollicitatie voor complicaties en vragen om ellende. En zo kreeg ik de nodige portie lichamelijke ongemakken en de griep op mijn bordje, en was ik zelfs op mijn verjaardag goed ziek.
Emotional Hangover…
Zo zie je maar dat je soms helemaal niets in de hand hebt en je de controle soms even helemaal over moet geven. Er spelen veel dingen die een plekje moeten gaan krijgen en het ziek zijn, met de bijbehorende terugval moet ik simpelweg gewoon uitzitten. Maar ook alle eerste keren na een verlies zijn behoorlijk dubbel. Want hoe dankbaar ik ook ben voor een nieuw levensjaar, het gemis van oma wordt er niets minder op. Gelukkig is er thuis veel tijd en ruimte om hier over te praten. En stap ik ook regelmatig even bij oma haar huisje binnen om even weer terug te zijn. Als ik dan op haar stoel zit, of even door haar kleding heen ga, brengt het mij weer even terug naar hoe het was, en is het haast of ik haar weer hoor roepen zodat ik haar nog een laatste keer kan helpen.
Maar het is goed zo, ik weet dat deze tijden nooit meer terug komen. En hoop ik stiekem dat ondanks dat datums maar een bijzaak zijn, dat februari liever en zachter mag zijn..
Doelen voor februari
Mijn doelen voor de aankomende maand zijn dan ook niet grootst en spannend. Maar ik ben er wel van overtuigd dat de basis goed moet zijn om uit voort te groeien. Werken aan mijn persoonlijke herstel staat dan ook bovenaan. Veel rusten en doen wat wat mij blij maakt zijn daar zeker een groot onderdeel van. Ook merk ik dat ondanks de sombere lading van januari, dat deze maand mij onwijs veel heeft geleerd. En en zekere zin mij ook sterker heeft gemaakt. Dit wil ik vooral in mijn werk naar voren laten komen. Want alhoewel een rugzakje behoorlijk zwaar kan zijn, weet ik dat het ook meer inhoud heeft. En dat is op zijn beurt weer heel erg mooi.
Ook trap ik af met een hele nieuwe lay-out van de site. I hope you like it!
Wat heeft jou sterker gemaakt?
