Op een mooie zonnige zaterdag besluit ik richting de Maasvlakte te rijden om wat nieuwe content te maken. De Maasvlakte is een plek waar ik van jongst af aan al kom. Terwijl ik aan kom rijden scan ik de omgeving. De plek waar ik graag foto’s maak is vrij en ik besluit hier dan ook weer naartoe te gaan. Het is een heel mooi groen stukje in de duinen, met zowel zicht op de weg als op het strand. Zeker als ik alleen op pad ben om foto’s te maken zorg ik er altijd voor dat ik nog redelijk in het zicht bezig ben. Als ik op mijn vaste plekje aan ben gekomen pak ik mijn spullen uit, kleed ik mij om en ga ik aan de slag met mijn eerste outfit voor een campagne die snel online komt.
Ongewenst gedrag & Seksuele intimidatie
hoe mannen mijn veiligheid aan kunnen tasten
– Mijn verhaal –
Als ik besluit om na de tweede outfit mijn spullen te pakken om een stuk verderop verder te kunnen gaan, check ik of de foto’s scherp zijn en of er bruikbare content tussen zit. Langzaam aan hoor ik steeds meer geritsel achter mij en zie ik dat de man nu pal naast mij staat, poedeltje naakt en met zijn handen in zijn zijde. Hij vraagt of zegt: ‘I Photo’, I Photo’ en herhaalt dit nog een aantal keren. Lachend en wijzend naar de camera. Ik vraag nog netjes ‘I don’t know what you mean, but I’m taking fotos.’ Hij blijft hetzelfde herhalen en komt ondertussen steeds dichterbij; ‘I Look’, ‘I Look’.
Ondertussen voel ik mij behoorlijk ongemakkelijk en geïntimideerd. Ik word bang en kan geen zinnig woord meer uitbrengen, en de beste man blijft staan.
En dat is nou precies wat mij zo boos en bang maakt en wat mij machteloos laat voelen. Ik vind het moeilijk om mannen af te wijzen die in mijn comfort zone komen. Ik vind het moeilijk dat mannen dit, ondanks dat mijn lichaamstaal iets heel anders zegt en ik nee blijf schudden, het toch blijven proberen. En ik vind het stom dat mensen als hij zoveel invloed op mij kunnen hebben. Ik verstijf, maar wil mij tegelijkertijd niet weg laten jagen.
Want ja, ik ben alleen. Het lukt mij niet om voor iedere campagne een fotograaf te regelen, en daarnaast ga regelmatig zelf met statief op pad. In landen als Australië, Thailand, op de Azoren, Luxemburg en Griekenland. Overal ben ik al alleen op pad geweest met mijn statief, en ik voel mij daar tegelijkertijd zoveel veiliger dan hier. Maar alleen foto’s maken, daar is toch niets geks aan, en dat moet toch ook kunnen?
Ik wil mij niet weg laten jagen, mij niet laten intimideren. Ik wil mannen eerder uit mijn comfort zone kunnen weren. En vind het stom dat er zoveel mensen zijn die dit niet aanvoelen en er zonder enige aankondiging zo in durven stappen. Daarnaast vind ik het vooral stom dat het nodig is om deze stappen te moeten nemen.
Vervolgens pak ik mijn spullen en ga een duin verderop weer aan de slag. Neem een slokje water en herpak mijzelf. Ik ben hier met een doel gekomen en wil mijn werk graag afmaken. Ondertussen schiet ik de nodige foto’s en zie ik dezelfde man steeds weer opduiken. Ik zie hem staan, lopen, zijn handdoekje opnieuw verlegen en ik zie hem achter mij tussen het gras opduiken als ik de foto’s op mijn camera terug kijk.
Tijdens de laatste outfit komt er nóg een man naar mij toe. Dit keer is het een Nederlander en is hij gekleed. Deze man vraagt of ik erotische foto’s aan het maken ben. Er was niets erotisch aan mijn outfit maar hij vond duidelijk van wel. Zeker omdat ik volgens hem ‘nogal lef had’ om zo open en bloot & in de drukte foto’s te gaan staan maken. Waarschijnlijk niet wetende dat ik daar sta zodat ik altijd een uitvlucht heb naar de weg, ik niet vol in het zicht wil staan op het strand én ik de privacy van mensen op het strand ook respecteert. Hier liggen namelijk wel mensen te zonnen, in badkleding.
Ik probeer het hem nog uit te leggen maar merk al dat het weinig zin heeft. Heb het in ieder geval geprobeerd, kreeg meer woorden uit mijn mond dan bij de eerste man, daarnaast ben ik voor mijzelf opgekomen. Ik wilde eigenlijk opnieuw mijn spullen pakken maar tegelijkertijd deze mannen niet laten winnen. Laat mij toch gewoon mijn ding doen..
Wat ik graag nog even kwijt wil..
Toch merk ik dat ik het een lastig onderwerp blijf vinden. En ik niet zo goed weet welke foto’s ik hierbij moet plaatsen omdat ik bang ben dat mensen gaan zeggen dat ik er zelf om vraag. Wat absoluut belachelijk en niet aan de orde is, maar het geeft wel weer aan hoe er vaak over gepraat wordt. Daarom heb ik toch voor recente foto’s van die dag gekozen.
Ik merk dat ik al snel vind dat ik mij aanstel en dat het vast wel meevalt. Maar tegelijkertijd heeft het onbewust toch invloed op mij tijdens bepaalde momenten. En juist dat is de reden dat ik het vandaag toch graag bespreekbaar wil maken. Want ik hoor het vaker om mij heen, en lees het vaker op internet. Ik ben blij dat steeds meer meiden en vrouwen de kracht vinden om er vooruit te komen dat dit niet gewenst en niet normaal is.
Wat mij daarnaast ook opvalt is dat mannen mij vaker aanspreken als ik alleen ben dan wanneer ik in gezelschap of met Thomas ben. Voorvallen als deze gebeuren namelijk vaker (al is het wel de eerste keer dat een naakte man mij zo blijft achtervolgen). Dan heb ik het niet over de bouwvakkers die fluiten maar over mannen die mij aanspreken, vervolgens té dichtbij mij lopen en opdringerig dingen vertellen en vragen. Het zijn kleine gebeurtenissen die elkaar steeds op blijven volgen. Waardoor ik mij overdag, maar vooral ook in het donker heel onveilig kan voelen.
Zelf merk ik dat ik verstijf, dat ik niet zo goed weet hoe ik moet reageren als iemand zich opdringt maar niet duidelijk kan maken wat hij wilt. Zeker als hij aan blijft houden. Ik deel mijn verhaal niet om medelijden te creëren, maar om aandacht te vragen aan seksuele intimidatie, omdat het steeds vaker voor blijft komen. Steeds meer jonge meiden krijgen ook met ongewenst gedrag of seksuele intimidatie te maken, en ik kan mij goed voorstellen dat zij helemaal niet weten wat ze in zo’n situatie moeten doen. Zeker omdat je niet weet wat iemand van je wilt en hoever iemand wilt gaan om dit te krijgen.
Ondanks dat ik mij daar in de duinen heel onveilig voelde, kan ik (na het er thuis even over gehad te hebben) zulke voorvallen wel goed loslaten. Maar het beperkt mij. Ik zal hierdoor in Nederland niet snel zelf naar een zwembad of naar het strand gaan om daar te zonnen en te zwemmen. En dat vind ik jammer. Als ik zelf op stap ga heb ik het ‘er zal toch niets geks gebeuren – stemmetje’ al achterin mijn hoofd. Het irriteert mij mateloos dat mannen zo’n impact op mijn vrijheid kunnen hebben, en het tegelijkertijd ook steeds weer blijft gebeuren. Ongeacht waar ik ben of hoe ik mij kleed. En daar ben ik helemaal klaar mee.
Heb jij weleens te maken gehad met ongewenst gedrag of seksuele intimidatie?
