Eind juli kaartte ik het onderwerp voor het eerst aan, ik vroeg jou, als lezer wat jou imperfecties zijn en of je deze al hebt geaccepteerd van jezelf? Je kunt namelijk twee dingen doen, het aanpakken (wat in sommige gevallen een shitload aan werk is) of het accepteren, omdat het maakt tot wie jij bent. Een gevoelig artikel waarin ik mijzelf helemaal openstelde en jullie, mijn lieve lezers en bezoekers hebben onwijs lieve en mooie reacties achter gelaten die mij echt geraakt hebben. Wat kan een blog toch snel uitgroeien tot een veilige plaats waar meiden hun imperfecties willen delen. Mede daarom roep ik vandaag Part II in het leven en vertel ik je over een onzichtbare imperfectie die met hulpstukken ineens zichtbaar wordt, lees je mee?
Daar zijn ze dan, mijn nieuwe benen, de diesel die mijn motor doet lopen, de banden onder mijn auto maar vooral mijn eigen benenwagen die zonder hulpstukken al jaren slecht presteren.
Een imperfectie als een slecht gebit, waar ik de vorige keer over vertelde, is iets wat je kunt fixen. Het is niet makkelijk, maar het is te fixen. Voor niet functionerende benen heb je een rolstoel (deze staat gelukkig weer even op zolder) of steunkousen. Het probleem is dat mijn bloed in mijn benen blijft hangen, mijn hart is op de een of andere manier niet sterk genoeg om het in een verticale of zittende positie omhoog te pompen. Ronduit vervelend en nogal onhandig. Thuis kan ik er aardig mee uit de voeten, zittend met mijn benen hoog is dat aardig te doen. Lopen gaat ook wel, maar even stil staan bij de kassa in de Hema, met een paar wachtende voor je kan al een hele klus zijn. Duizelig worden, benen die aanvullen als pudding, vlekken voor de ogen krijgen en vervolgens ook slecht horen.. allemaal nare bijverschijnselen van een hoeveelheid rood vocht dat onderin mijn benen moet blijven hangen. Waarom? Artsen weten het niet. Het UWV accepteert het niet. Wachtende mensen in een bomvolle apotheek, snappen het niet (iets met gaan zitten en niet opstaan voor een oma..). Ikzelf snap het al helemaal niet, maar het is aan mij om er het beste van te maken.
Tot voor kort liep ik vooral met sport compressie kousen, doen hun werk prima, maar geven rondom niet gelijk verdeeld de brood nodige druk. En dus ben ik aan de steun pantys. Pantys omdat ik mij te jong voel voor steun kousen, en panty’s omdat ik mij ondanks mijn onzichtbare ziekte eigenlijk op de normale dagen niet ziek eruit wil laten zien. En dus draag ik steunpanty’s tot mijn lies wanneer ik een jurkje of een rokje draag en panty’s tot de knie wanneer ik wel de steun wil maar niet gezien wil worden. Het zijn en blijven gelukkig gewoon kousen.
En dus omarm ik mijn imperfecte benen, geniet ik zonder kousen met mijn benen omhoog van de zon, en verstop ik mijn imperfecties gemakkelijk onder een broek wanneer ik de bewoonde wereld in ga. Een prima oplossing, voor een niet prima probleem. Normaal worden zal het nooit, en daarom omarm ik mijn steunpanty’s, omdat ik met deze benen de wereld in kan wandelen. Om er met hulpstukken er het beste van te maken, omdat ik niet wil dat het mijn leven beperkt, dat is door de andere chronische labeltjes al beperkt genoeg.
Heb jij een imperfectie waar je hulpstukken voor nodig hebt,
waar eigenlijk niemand iets van ziet en weet?
Wat mooi geschreven!
Mooi en openhartig geschreven! Petje af!
Iedereen zal zo zijn imperfecties hebben, de ene meer als de andere.
Ik heb zelf een zwak voor mooie (hakken-)schoenen, maar ben helaas genoodzaakt platte schoenen te dragen vanwege steunzolen….
Wat een super goed en mooi geschreven stuk, respect!
Lieve Linda,
Allereerst wil ik je laten weten dat ik bewondering heb voor je openhartigheid omtrent de imperfecties en hoe je er mee omgaat…Ik blijf het elke keer schrikbarend vinden hoe mensen en instanties zoals het UWV vaak oordelen over gezondheids situaties, die zij niet kennen of bekend zijn.
Zelf heb ik geen imperfectie waar ik een hulpmiddel voor nodig heb, maar ik weet wel dat het erg vervelend is om deze te hebben. Mijn echtgenoot blijkt al jaren een hersenbeschadiging te hebben waardoor hij oa is erg slechthorend is.,Ook heeft hij hierdoor behoorlijk ernstige evenwichtstoornissen. Omdat hij er ook nog eens veel jonger en heel gezond uitziet dan zijn daadwerkelijke leeftijd, begrijpt men er vaak helemaal niets van.
Wij zijn pas 2 jaar terug achter dit probleem gekomen en mijn man is nog volop bezig met het proces om deze imperfectie te accepteren…Jouw positiviteit in dit artikel is een grote steun voor mij als” partner van’ om deze zelfde positieve inslag te blijven houden..Dank je wel, groetjes Petra
mooi stukje! bij mij iets wat niet ’te fixen is (ofja zou toch heel raar en moeilijke operatie zijn): tenen! Ik gruwel echt van mijn dikke teen, die zijn redelijk krom 🙁 maar ik heb me er ook bij neergelegd
Je hebt weer een zeer inspirerend artikel geschreven! Deze hebben me doen nadenken om zelf een artikel over mijn imperfecties te schrijven. Ik heb echt bewondering voor je doorzettingsvermogen <3
Goed dat je hierover schrijft. Mijn imperfectie is dat ik ontzettend snel last heb van vet haar (lees: na 1 dag). Wanneer ik mij ’s morgens niet kan douchen en haar wassen word ik een beetje panisch en wil ik niet buitenkomen, want dan voel ik me ‘vies’ en ziet het er ook effectief vies uit. Mijn haar ziet er namelijk sinds mijn puberteit na 1 dag letterlijk nat uit. Ik heb al allerlei shampoo en zelfs medicatie geprobeerd, maar niets helpt voldoende en blijvend. Het is dus iedere keer stressen wanneer ik op weekend ga of ergens anders moet overnachten :s Dit lijkt misschien een heel erg miniem probleem vergeleken met anderen, maar goed, dit is nu eenmaal mijn issue waar ik al jaren mee worstel. 🙂
Hoi J.,
Per toeval kom ik op deze blog en zie ik jouw reactie. Ik volg ook de blog van MCDID en zij heeft ooit een blog geschreven over hetzelfde probleem. Zij heeft hetzelfde probleem gehad en heeft dat kunnen oplossen door haar haar met baking soda te wassen (het No Poo (No Shampoo) principe). Ik zou zeggen, ga eens naar haar blog (www.mcdid.nl) en zoek eens hierop. Misschien is het ook wel iets voor jou.
Echt topartikelen dit! Fijn dat je jouw imperfecties zo goed leert te omarmen en dat met ons deelt. Ik vind je steunkousen best leuk staan zo onder dat jurkje! Ze zijn in het najaar ook makkelijk te verstoppen onder een mooi paar laarzen 🙂 Ik kijk uit naar deel drie van deze artikelenreeks! Ze werken namelijk erg motiverend 🙂
Ik begrijp je maar al te goed. Ik heb zelf ook imperfecties, en ze vallen bij mij vroj hard op (vind ik toch), maar ik heb gemerkt dat anderen er vaak gewoon over kijken. Vreemd hoe iets jezelf zo hard kan opvallen en anderen het gewoon niet zien. Dat doet me alles toch wel wat relativeren. Fijn dat je er zo positief mee omgaat, dat is zeer moedig!
X Sara
Mooi artikel Linda..Heel oprecht,Toen ik las over jou steunpanty’s als hulpstukje,moest ik denken aan mijn kleine zitkrukje. zelf heb ik ook een onzichtbare ziekte (AIH -auto immuun hepatitis- is een chronische leverziekte en fibromyalgie) daardoor heb ik ook weinig energie ,ben ook heel snel moe en heb ik veel last van spier en gewrichtspijnen,vooral in armen en benen. In de zomermaanden houden wij op straat vaak leuke buurt babbeltjes en die kunnen en snel uitlopen naar een uurtje, vandaar dus mijn zitkrukje ,de andere buren blijven makkelijk een uurtje rechtstaan maar dat lukt mij natuurlijk niet,mijn benen doen na 5 min al pijn,zeker als je zo stil staat op 1 plaats.In het begin vond ik het wel lastig ,wat zouden de andere wel denken,de meeste mensen weten wel dat ik een ziekte heb,maar weten niet wat dit allemaal inhoud.Nu vind ik het niet meer erg, we wonen hier nu ook al een tijdje en iedereen kent me nu ook al beter.Dus mijn krukje staat altijd in de buurt voor een gezellige babbel.:-) grtjs Leentje
Ik heb elke keer weer bewondering voor je positiviteit, heel inspirerend <3
Mooi geschreven! En wat fijn dat dit helpt! Ze zien er helemaal niet uit als een hulpmiddel vind ik, dat is wel fijn lijkt mij 😉
Lijkt me erg lastig als je eigenlijk steeds moet ‘bewijzen’ dat je ziek bent. Gelukkig heb je veel aan de panty’s en kun je daarmee toch nog veel. Knap dat je het op je blog plaatst. Je schrijft in een fijne stijl.
Lin ze staan je goed!
En zo als altijd heb je weer een mooi stuk geschreven!
Xxxx
Super mooi geschreven!
Wat mooi geschreven meid en fijn dat je baat hebt bij de panty’s.
Mooi geschreven:)