Durf jij jezelf te zijn? Durf jij met een dikke onderkin op de foto terwijl je maatje 36 hebt? Gooi jij na een fotosessie al jou foto’s door de photoshop mangel en voorzie jij ze van een dikke laag met filters, om jezelf er nóg mooier uit te laten zien? Maak jij jezelf mooier met make-up en durf jij hierdoor niet meer zonder make-up de straat op? En hoe ga je dat doen als je eindelijk een nachtje blijft slapen bij de jongen die je ‘op je best en mooist’ binnen hebt gesleept? Of durf jij je imperfecties te omarmen en kan jij, wat dat betreft, zorgeloos leven en gelukkig jezelf zijn? Ik ben benieuwd naar jou mening!
Dit artikel is ontstaan na het oppikken van verschillende signalen uit mijn omgeving van en door mensen die ergens onzeker over zijn en mijn eigen onzekerheden. Na aanleiding van een artikel dat Cosmopolitan.nl plaatste over inspirerende vrouwen en de dappere foto die Kelly Caresse plaatste van haar insuline pomp.
‘I just want a different girl’ zingt Mr. Pharrell Williams op zijn nieuwe album. Het gehele album draagt hij op aan de vrouw. Een ode aan de vrouwen, geheel van deze tijd. Niet aan de Marilyn Monroe’s, Cleopatra’s of Joan of Arc’s, Pharrell wilt een pure vrouw. ‘Wat jou anders maakt is het gene wat jou speciaal maakt’. Ook John Legend zingt over zijn miss haar ‘perfect imperfections’. Hij houd van het hele pakket, schoonheid van binnen en buiten, en schoonheid zit dus ook zeker in de imperfecties. En ‘wij dames zijn prachtig, met en zonder make-up’ is de boodschap die Colbie Caillat meegeeft in haar nieuwe nummer Try.
Klik hier om de videoclip van Try te bekijken.
Hebben wij meiden, dames en vrouwen het dan helemaal mis? Staan wij voor niets uren voor de spiegel om zeker te weten dat je haar, make-up en kleding tip top in orde is? Om er mooi uit te zien voor een feestje, je werk, je vriend, je man of voor dat avondje uit om hopelijk die ene leuke jongen te spreken te krijgen. Doen wij voor niets onze best op ons uiterlijk als we naar school gaan, boodschappen gaan doen, de hond uitlaten, een daagje naar het strand willen of om naar de sportschool te gaan? Massaal accentueren wij onze sterke punten, zo vallen de delen waar wij minder tevreden over zijn vanzelf minder op. We worden haast levende photoshopfoto’s, maken selfie’s omdat wij zo onze beste hoek op de foto kunnen zetten. Er is even paniek wanneer je plotseling weg moet en je nog aan je make-up routine moet beginnen. Het lijkt wel gekkenwerk, we rennen achter de feiten aan en moeten er iedere dag tip top uitzien voor het geval dat..
Verstop jij je sproeten? Verf jij je rode haar? Bedek jij de groeistrepen die je in je pubertijd hebt gekregen? Lach jij met je hand voor je mond omdat jij niet tevreden bent over jou gebit? Durf jij niet te sporten omdat jij jezelf ’te dik’ vind en daardoor niet op je gemak bent in de sportschool? Verstop jij je insuline pomp? Verstop jij je steunkousen, wijnvlek, moedervlekken of je altijd rode wangen?
En wanneer is het genoeg? Waar je eerst begint met make-up, je nagels lakken en je haar verven, ga je dan later automatisch over op botox en fillers wanneer de eerste rimpels verschijnen? Krijgen meiden straks standaard voor hun 16e verjaardag een neuscorrectie? Moeten wij allemaal die ene perfecte cupmaat hebben? En het liefst een mooi paar ronde billen erbij als we dan toch bezig zijn. We veranderen langzaam in levende Barbie’s. Klaagt een Chinese man zijn vrouw aan omdat zij (na vele operaties) knap is geworden maar nog wel ‘lelijke’ kinderen baart..
En nu blijken de meeste mannen (als Pharrell het zegt, heb je alleen aan zijn motivatie al meer dan genoeg) een lieve, zelfverzekerde vrouw die gelukkig is in haar eigen skin te willen hebben. Geluk en zelfvertrouwen zijn niet te koop, en ik ben dan ook van mening dat in de meeste gevallen (er zitten altijd mensen tussen die écht hulp nodig hebben, dat realiseer ik mij goed en laat je dan ook goed informeren) plastische chirurgie en het verstoppen van je oneffenheden simpelweg niet werkt. Net als dat je niet weg kunt rennen van je eigen schaduw. It’s as simple as that. Zelfvertrouwen is het beste wapen wat je bij je kunt dragen. Zelfvertrouwen maakt je mooi en sexy!
Mocht je na deze tekst nog niet overtuigd zijn hebben we altijd nog deze gesproken woorden van Williams in hoogst eigen persoon. Helaas geen fragmenten van ons laatste telefoon gesprek (oh if only..) maar daarom niet minder fijn!
Klik hier om Dear G I R L te bekijken.
Lieve meiden, meisjes en vrouwen, omarm je imperfecties! Zij zijn wat jou uniek maakt! De manier waarop je lacht, je mooie sproeten, je onhandige acties, durf je dromen en wensen uit te spreken en je zult zien dat de dagen veel mooier en lichter zullen zijn. Je kunt pas echt een gelukkig leven hebben als je gelukkig bent met jezelf, wanneer jij jezelf hebt geaccepteerd zoals je bent. Bevalt iets je niet, verander het. En als je het niet kunt veranderen kun je misschien wel jou kijk daarop veranderen, of probeer het stukje voor stukje te accepteren. Probeer een manier te zoeken dat het leefbaar blijft, praat over je onzekerheden, je zult zien dat het steeds iets makkelijker zal worden. Blijf in beweging, wat ik daarmee wil zeggen is dat er meerdere wegen naar Rome leiden en dat een probleem nog nooit is opgelost op het niveau waar het ontstaan is.
Photo by Aline
Mijn imperfecties
Ten eerste wil ik kwijt dat mijn gezondheid gelukkig weer iets beter is en ik mij weer ‘druk’ kan maken over de kleinere dingen, schoonheidsidealen zoals deze mooi genoemd worden. Waar eerst mijn prioriteit lag bij het uit bed komen, (ik ben langere periodes bedgebonden geweest) kan ik nu weer dagdromen, zaniken en zeuren over een lijf met én zonder deze imperfecties.
Het heeft bij mij lang geduurd voordat ik mijzelf heb geaccepteerd zoals ik ben. Ik met mijn droge, vochtarme onzuivere huid (oh die eeuwige jeugdige pukkels), scheve neus, lange benen (lang en dun zijn past op de basisschool zó niet in ’t plaatje) en mijn bril.
Door mijn chronische labetjes (ik heb o.a. M.E. en Fibromyalgie) is mijn lichaam erg veranderd, naast het feit dat ik er geen volledige controle meer over heb, veranderd het ook. Waar ik vroeger (mag je al vroeg zeggen als je 25 bent?) dun was (volgens mijn mams té dun), en ik door het vele fietsen en altijd bezig zijn ook nog eens een goede conditie had kon ik alles eten wat ik wilde. Nu is dat wel anders. Door mijn inspanningsintolerantie moet ik oppassen dat ik niet teveel beweeg (dit verschilt per dag), heb ik geen stappen teller maar een hartslagmeter die mij waarschuwt wanneer mijn hartslag te snel oploopt en dit alles heeft op zijn beurt weer zijn weerslag op mijn lichaam. De sportieve, gezonde bouw is er niet meer, het enige sportieve wat je terug vind zijn mijn sport compressie kousen. Kan ik mijn lichaam niet meer ‘strak’ en fit trainen, en zal je vast binnenkort poffertjes kunnen bakken op mijn bovenbenen (just kiddin’) en daardoor ook goed moet letten op wat ik eet.
Photo by Aline
Zo heb ik ook een gebit waar ik mij al jaren aan stoor en het beïnvloed hoe ik op de foto wilt staan etc. Mijn voortand staat namelijk scheef. Ik wil dit heel graag recht laten zetten (de haast onzichtbare Invisalign beugel is helaas niet toe te passen) heb ik een slotjes beugel nodig, een helixverbreder en een kaakoperatie. En dat laatste puntje is iets wat mij al maanden bezig houd, ga ik het gehele traject aan of niet? Is het mij alle pijn, tijd en de revalidatie waard? Door de M.E. weet ik niet of ik lichamelijk de narcose goed aankan, lichaam sputtert al tegen bij een 2 verdovingen, resultaat: 3 maanden op bed.
Nu blijft de vraag of ik het dat allemaal waard vind om aan het einde van de rit hopelijk een mooi én recht gebit te hebben, of omarm ik deze perfectie en moet ik zelf gaan geloven dat deze imperfectie mij Linda maakt?
In mijn persoonlijke missie om anders tegen mijzelf aan te laten kijken heb ik onderlaatst de fotoshoot met Aline gedaan. Na het loslaten van alle foto’s willen zien na het maken (om te checken of ik er echt wel normaal uitzag, en wat echt niet mocht) en het zien van het resultaat probeer ik het meer los te laten. Waar mijn lief het nog weleens om zijn oren geslingerd kreeg wanneer hij vanuit ‘de verkeerde hoek’, -want oeps tand- fotografeerde laat ik hem de regie bepalen. Resultaat, meer ontspanning en mooiere foto’s (voor zover je zoiets over jezelf kunt zeggen). Misschien dan toch maar geen operatie? Of verdwijnt dit ‘schijt-aan-de-wereld-gevoel’ na het zien van een lelijke-tand-foto weer als sneeuw voor de zon?
Kan jij een imperfectie opnoemen die jij zelf omarmd hebt en jou speciaal maakt?
Fijn artikel! Altijd weer ff verhelderend om artikelen tegen te komen die ook over innerlijke beauty gaan 🙂 En op de hoofdvraag heb ik eerlijk gezegd geen antwoord xD
X
Mooi artikel, lieve Linda! Het geeft me wel stof tot nadenken!
Ik ben zelf heel ontevreden met mijn neus (vanaf de zijkant is ie echt verschrikkelijk) en het liefst laat ik er wat aan doen als ik geld heb. Verder valt het niemand op, maar ik houd er altijd rekening mee. Foto’s nemen van de zijkant kan niet, want dan zie je het. Verschrikkelijk om er zo mee bezig te zijn.
Hetzelfde met mijn lichaam. Ontzettend veel aangekomen het afgelopen jaar en daar word ik nu dagelijks mee geconfronteerd. Gauw maar weer sporten dus….
Wat een mooi artikel, dank je wel hiervoor, Linda.
Ik heb eigenlijk dezelfde onzekerheid als jij, ik heb ook geen mooi gebit en ben hier heel erg onzeker over.
Om het helemaal goed te krijgen zouden er twee kaakoperaties nodig zijn, waarvoor ik ook heel erg bang ben. En ja, hoever moet je gaan om ‘perfect’ te worden?
Ik heb nu gewoon een slotjesbeugel (gekozen voor geen operatie) en zie ook al best een verbetering. MIsschien is er bij jou ook wel een verbetering mogelijk met alleen een beugel? Dan wordt je gebit misschien wel nooit helemaal perfect, maar dat hoeft misschien ook niet, want je moet natuurlijk wel gewoon Linda blijven!
Heel veel succes en sterkte met je beslissing! Ik gun het je dat je je imperfectie kunt omarmen, omdat het jou jou maakt. Het zou je veel pijn en tijd en moeite besparen en voor ons ben je goed zoals je bent.
PS Ik vind je gebit trouwens helemaal niet lelijk en zou me er nooit aan storen als ik je zou zien, maar voor je zelf is dat vaak anders he?
Wat ontzettend mooi geschreven. Stof tot nadenken..
Heel goed artikel! Bij mij wisselt het per dag. De ene dag kijk ik in de spiegel en zijn bijna al mijn onzekerheden weg, de andere dag kan ik alleen van mijn gezicht al dertig dingen opnoemen die ik lelijk vind. Helaas neig ik als het over mezelf ga toch meer naar de negatieve kant. Heel zonde eigenlijk…
Mooi artikel! Iedereen heeft belachelijk veel onzekerheden volgens mij. Maar zolang het je functioneren niet beheerst, is dat op een bepaalde manier ook wel weer gezond. Fijn om te horen dat het beter met je gaat!
Heel mooi geschreven meid! Ik ben zelf vrij klein, heb gepigmenteerde littekentjes in mijn gezicht van de acne die ik heb gehad en ben daarnaast ook nog eens erg bleek. Vroeger vond ik mijzelf (helemaal omdat ik toen nog wél acne had en dat voor mij emotioneel heel zwaar was) totaal niet mooi. Zonder make-up vond ik mijzelf echt een soort Frankenstein. Ik snap het dus echt dat meiden onzeker kunnen zijn. Gelukkig voel ik mij nu een stuk beter over mijzelf. Nog steeds vind ik mijzelf mooier met make-up, maar ik voel me nu ook gewoon mooi zonder. Daarnaast heb ik een hele lieve vriend die mij het mooist vind zonder make-up en mij “zo lief klein vind,” waardoor ik me heel cute voel als ik bij hem ben hihi 🙂 Ik hoop dat iedereen die zo onzeker is zich beter gaat voelen over zichzelf, dat gun je iedereen <3
Wauw wat een inspirerend artikel. Ik word er stil van x
Goed artikel! Ik ga zonder problemen zonder make-up de deur uit, ik denk (hoop) dat dit voor de meeste vrouwen wel geldt. Ik zou het zelf ontzettend moeilijk vinden de afweging te moeten maken om wel of niet iets aan mijn lichaam te (laten) veranderen. Er is daarbij geloof ik geen goed of fout antwoord, je moet gewoon je eigen gevoel volgen 🙂
Wat een mooi stuk meid..
Ik vind dat iedereen eens naar de positieve dingen van zichzelf mag gaan kijken. Iedereen is mooi, ook zonder make up..
Ik moet toegeven dat ik het ook niet durfde, maar heb er gewoon sch*jt aan gekregen 😉
Zo heb ik een hekel aan mijn neus en loens ik een minimaal beetje.
Ach so what. Ik heb ook weer mooie dingen 😉
Zo als altijd mooi verwoord Linda!
Mijn imperfectie is dat ik mij zelf te klein vind vergeleken bij andere vrouwen.
Ik ben daar als puber erg onzeker over geweest.
Gelukkig heb ik een “lange” en lieve vriend die mijn laat groeien met zijn woorden “Je bent mooi zo als je bent kleintje”
Daar moet ik dan om lachen en is het gevoel van onzekerheid weg.
Ik denk dat de woorden van mensen om je heen jou kunnen maken of breken.
Kies daarom voor iemand die jou neemt zo als je bent.
Echt heel erg mooi geschreven. Inspiratie tot en met. Die schoonheidsidealen, het is zo oppervlakkig. Die idealen zijn niet gekomen van mensen, maar uit reclamebureau’s. Ik heb het persoonlijk echt gehad met het willen streven naar een maatje minder, naar perfect geverfde lokken, en een zon getinte huid. Ik ben ruim maatje 38, heb rommelig haar en ben heel erg bleek. En ik houd ervan. Ik ga mijn leven niet meer laten leiden door een schoonheidsideaal dat uit een computer komt. Ik durf best zonder make-up een dagje shoppen, of een selfie’tje plaatsen. Ik gun het iedereen om er ook zo over te denken.
Ik vind het een mooi en goed geschreven artikel en kan het alleen maar met je eens zijn. Het is zo raar hoe goed je je eigen imperfecties kunt zien terwijl het niemand anders opvalt.
En bewerken? Ik pas de witbalans vaak even aan, maar verder bewerk ik niet. Ook al omdat ik de foto’s er dan niet mooier op vind worden 🙂
Over onzekerheden ga ik binnenkort een blogje schrijven. Als ik me er wat zekerder over voel..
Hierbij geef ik toe dat ik zelf soms een foto niet durf posten omdat hij niet goed is, ik heb mijn imperfectie niet aanvaard, hopelijk doe ik dat ooit!
Wat een mooi en uitgebreid artikel. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik heel moe word van het altijd maar perfect willen zijn. Ik ben helemaal tevreden met wie ik ben en accepteer mezelf zoals ik ben.
Wat ik heb leren accepteren aan mijn binnenkant is dat ik nou eenmaal een ontzettende chaoot ben. Aan mijn buitenkant is mijn neus altijd mijn complex geweest. Ik vind ‘m nog steeds niet mooi maar ik zou er ook nooit iets aan willen laten doen. Hij hoort bij me 🙂
Tof dat je zo’n mooi en uitgebreid artikel geschreven hebt, zouden meer mensen moeten doen!
Liefs Rosie
Ik heb altijd wel wat onzekerheden maar over het algemeen heb ik mezelf geaccepteerd zoals ik ben!
Prachtig geschreven! Ik vind dit nog erg lastig… en kan dan ook niets noemen. I am working on it! En dat is ook al iets wat heel belangrijk is, toch?
Wat een waanzinnig goed artikel! Het zet je aan het nadenken.
Voor mijn blog heb ik nog nooit een foto bewerkt, ik heb daar ook gewoon geen zin en geen tijd voor. Dus er zullen heus wel imperfecte foto’s op mijn blog staan, zowel van mijzelf als van artikelen. Ik vind mijn bovenarmen niet mooi. Nu ik 42kg ben afgevallen, heb ik echte kilopakken kipfilets er onder hangen. Maar ach, ze herinneren mij aan de periode dat ik veel te zwaar was. Zo kan ik ook wel over mijn buik beginnen, met striae vanwege mijn overgewicht, maar het zit er gewoon. En ik kan er prima mee leven verder. Ik heb het 28 jaar meegesleurd. Dus die overige 60 jaar neem ik het ook nog wel mee 😉
Ik heb zojuist je artikel gelezen en vind dat je het echt goed dat je ook over dit soort dingen schrijft. Alles wat je hebt geschreven is zo herkenbaar voor mij het altijd maar blijven streven naar perfectie maar dit word moeilijker door mijn ziekte. Ik vind het fijn om te lezen dat ik lang niet de enigste ben met dit probleem ! Kortom bedankt voor dit mooie artikel !
Mooi geschreven, ik denk dat ik zelf nog een lange weg te gaan heb betreffende dit onderwerp!
Allereerst, Linda, wat een onwijs goed artikel…Nu schijnt het heel menselijk te zijn dat je zelf beeld behoorlijk afwijkt van wat een ander wel of niet aan jouw ziet…Uiterlijke kenmerken die wij aan ons zelf vaak storend vinden vergroten wij vaak uit en hierdoor lijken ze zichtbaar erger dan ze daadwerkelijk zijn..
Wanneer is het genoeg? ook dat is iets persoonlijks denk ik….ondanks dat ik nu behoorlijk rimpeltjes krijg en heb, zou ik bv nooit botox nemen….Het was namlijk niet zo dat ik opstond en ineens een compleet verkreukeld koppie had…je went er namelijk aan dat er elke keertje eentje bij komt….
Zelf heb ik oa de ziekte van Graves, een oogaandoening waardoor ik chronische ontstekingen achter mijn oogbollen heb en mijn ogen behoorlijk uit puilen …..nu mijn medicijnen in orde zijn , en mijn schildklier verwijderd is het wel iets minder zichtbaar…maar je ziet het wel..
Nu is er wel een operatie voor mogelijk om dit te verminderen, maar die heeft de nodige risico’s en een kostenplaatje waar je u tegen zegt….Ik heb besloten om deze operatie niet uit te voeren, want het is niet van levensbelang om te doen….laat maar, ik kom er zo ook wel met een beetje aangepaste make up en voldoende voor mijzelf zorgen…Ik heb er namelijk niets aan als ik minder uitpuilende ogen heb, maar geen steek meer zie ofzo….ach ondertussen ben ik er al dik aan gewend dat ik deze aparte grote ogen heb…..het hoort bij mij!
Mooi artikel,
Groetjes Petra
Heel mooi geschreven! Het gaat soms echt te ver met schoonheidsidealen. Ik vind mijn gebit ook niet mooi, terwijl ik 3 jaar een beugel heb gehad.