Het is alweer een jaar geleden dat ik met Thomas naar Kos reisde met denk ik wel het meest speciale doel ooit. Het zal namelijk niet zomaar een vakantie zijn, maar een reis met één van de meest bijzondere souvenirs aller tijden. Al jaren dagdroomde ik ervan om in het buitenland met dieren die aan hun lot overgelaten zijn te werken. Maar deze droom kreeg een hele andere wending toen ik eerder dat jaar oog in oog stond met het meest knappe hondje dat ik ooit had gezien. Moos!
Eind september reisden we terug naar dit idyllische Griekse eiland om Moos te adopteren. Een straat hondje wat inmiddels al zo’n 3 jaar op straat leefde en een gouden mandje verdiende. 30 september is de dag dat we hem voorgoed van straat haalden, medisch onderzochten en direct op mijn naam lieten zetten. De Grieken zijn in dit hele traject zo lief, geduldig en begripvol geweest. Na een dramatische start van zijn leven was het tijd om uit te vliegen en mee naar Nederland te gaan.
Maar niet voor wij eerst een heerlijke vakantie met hem beleefde op Kos. Van de fijnste stranddagen tot lange road trips en voor het eerst slapen in een hotel. We hadden de tijd van ons leven. Vanaf dag 1 was hij zindelijk en vanaf daar hebben we keihard gewerkt om op het punt te staan, waar we nu zijn. Hij is mijn grootste cadeau, heeft mij onwijs veel geleerd en ervoor gezorgd dat mijn hart nog groter is geworden. Dingen opgeven voor hem, zijn verlatingsangst, zijn enorme drang om buiten te zijn met mooi weer en het aanleren van nieuw gedrag zijn nooit een punt geweest. Alles gaat automatisch. Niet alleen omdat hij het waard is. Voornamelijk omdat wij vanaf dag 1 een band hadden die je maar enkele keren in je leven met een dier hebt.
Moos zijn eerste Gotcha Day!
Het afgelopen jaar met alle eerste keren waren een feestje. Van de eerste wandeling, het leren eten uit een voerbak, eindeloze knuffel sessie, van kijken wat hem blij maakt en bij hem past. Tot leren delen met andere dieren, het zoeken naar een ritme, tripjes in binnen en buitenland, los leren lopen, onze eerste weekendje weg in Nederland, eerste keer sneeuw tot altijd op de foto willen als ik mijn camera op statief zet. Het is ongekend hoe snel je nieuwe routines ontwikkelt en hoe snel hij al niet meer weg te denken is uit mijn leven. Hoe we ingespeeld zijn op elkaar, hoe hij eerst katten weg jaagde en nu Jip om zich heen tolereert en hoe fijn onze familie wandelingen zijn. Want hij heeft niet alleen mijn hart gestolen. Ook die van Thomas en alle mensen om ons heen.
Gefeliciteerd lieve Moos met je aller eerste Gotcha Day! Wat engels is voor adoptiedag. Een dag die ik nooit zal vergeten. Die aanvoelt als gisteren, maar ook mijlenver van ons vandaan voelt als ik kijk wat jij ondertussen hebt geleerd en waar we nu zijn. Laten we proosten (en jij een kluifje eten) op nog vele ochtenden wakker worden met jou. Het meest vrolijke hondje wat ik ken. Alsof hij zich iedere dag weer realiseert hoe het ooit geweest is. Ooit hoop ik dat het weg ebt en hij al zijn trauma’s vergeet. Maar ook met al je trauma’s Moos ben je het liefste hondje wat ik kan wensen. Op naar nog vele Gotcha Day vieringen en mooie jaren met jou!
Lees hier alles over zijn adoptie en een recap van zijn eerste 5 maanden in Nederland. Ik zal binnenkort nog eens een uitgebreid artikel schrijven over het adopteren van een hond uit het buitenland. En wat je kan verwachten als de hond er eenmaal is.
Heb jij ook een speciale band met een dier?
