Dordrecht, januari 2020
– Mijn eerlijke mode struggles –
hokjesdenken, onzekerheid en het zoeken van mijn weg in de mode wereld
Mode is een grote passie van mij. Wat ik zo leuk aan kleding vind is dat het een visitekaartje van je is, dat je jezelf naar je stemming kunt kleden en er voor iedereen wel iets is waar hij of zjij zich lekker bij voelt. Mode is leuk, en dat hoort het ook te zijn. Toch stapelen de stapels (haast) ongedragen kleding zich op en vervuilt de wereld aanzienlijk. De kleding industrie is één van de meest vervuilende industrieën die er is. Om mode weer leuk te maken ben ik al zo’n 3 jaar onderweg in mijn ‘sustainable journey’.
En die journey is lastiger dan ik had verwacht. In het begin durfde ik geen nieuwe kleding te kopen, omdat ik simpelweg door de bomen het bos niet meer zag. Toen ontdekte ik de tweedehands kledingmarkt, een markt die ik iets toegankelijker vind dan de Fair Fashion industrie. Een beweging waar ik onwijs blij mee ben, Fair Fashion, begrijp mij niet verkeerd. Maar vaak is er op zoveel merken nog iets aan te merken of is het lastig te achterhalen hoe groen een merk is, dat ik soms zelfs bang ben om de verkeerde keuzes te maken.
En ik zelfs bang ben om bekritiseerd te worden door de ‘sustainable mode politie’ of de ‘vegan politie’. Want als je vegan eet mag je ook geen leer dragen. En als je eenmaal sustainable ga, is er ‘no way back‘. Ik zat behoorlijk vast in de door mijzelf gecreëerde hokjes. Vast tussen de meningen van anderen. En dat terwijl je kleding voor jezelf koopt, en niet om anderen ’trots op je te laten zijn’.
Die ene kritische comment..
Want die comments komen er, er is altijd wel ergens een kritische noot. Het gevoel dat je altijd die ene volgende stap moet nemen. En ik mijzelf haast een dierenbeul voel als ik leer draag. Hoe ik met tranen in mijn ogen naar de vele documentaires kijk over de kledingindustrie en hoe hopeloos het soms allemaal aan kan voelen. Of simpelweg vast zit tussen alles wat er misschien van je wordt verwacht.
En dan grijp ik weer even terug naar waar ik mee opende. Dat mode leuk hoort te zijn. Ik weet dat ik de wereld niet in mijn eentje kan veranderen. Ik was zo bang om verkeerde keuzes te maken dat ik niets meer durfde te kopen. Iets wat natuurlijk heerlijk voor de portemonnee is, zo kon ik ook geen missers maken. Maar het maakte de drempel om te doen waar ik mij goed bij voelde wel iets hoger. Vele malen hoger.
Linda on a mission – Laten we mode weer leuk maken
Ik wil jullie graag meenemen op mijn eerlijke mode missie, maar ook meer van de grijze gebieden laten zien die eromheen liggen. Zelf word ik vaak blijer van een hele mooie tweedehands of vintage vondst die ik voor een klein bedrag scoorde, dan van slechts één grote duurzame aankoop. Een takt van sport waar ik mij heel goed bij voel, die heel natuurlijk aanvoelt en eentje die andere weer bestempelen als lastig om te ontdekken. En dus wil ik jullie graag vaker meenemen hierin. Jullie laten zien hoe & waar ik mijn mooiste aankoopjes doe op de preloved en vintage markt.
Juist omdat er zo onwijs veel mooie items zijn die wachten om opnieuw gedragen te worden. En juist jouw garderobe door deze items een stuk unieker wordt. De H&M en Zara garderobes kunnen we ondertussen wel dromen, het is tijd om weer terug te keren naar de basis. Terug naar wie jij bent, wat bij jou als persoon past en wat jou blij maakt. Laten we mode weer leuk maken, zonder alle opgelegde regels.
Laten we iets buiten de lijntjes kleuren en op je eigen manier de duurzame kledingkast van je dromen te vullen. Gevuld met de fijnste Fair Fashion aankopen en vintage parels. Want je hebt nu eenmaal zoveel meer aan kleding die je wilt dragen tot het uit elkaar valt, dan aan kleding die je slechts één keer zult dragen. En ligt er zo’n ongedragen item in je kast? Ik wil ook graag mijn tips delen hoe jij geld kan verdienen met jouw ongedragen pareltjes.
Ik neem je mee op reis in mijn Sustainable Journey, een reis die veel pieken en dalen kent. Maar vooral een reis die mij zoveel wijzer heeft gemaakt en ervoor zorgt dat ik op creatief vlak enorm geprikkeld word. Hoe ik dit voor mijzelf vormgeef, waar ik mijn balans vind, daarover vertel ik jullie snel meer. Deze uitleg verdient een eigen artikel.
Vertel eens, ben jij met duurzaamheid en eerlijke mode bezig?
ik ben zelf onbewust wel duurzaam bezig, want ik koop graag mijn kleding tweedehands en mijn kleding die ik niet draag gaat naar een vriendin die het eventueel ook weer doorgeeft.
Ik shop nooit tweedehands. Bij de kleding die ik koop let ik wel altijd op ‘ houdbaarheid’. Ik zal niet snel iets kopen wat ik bijvoorbeeld maar een seizoen zal dragen. Ik let erop dt ik het langer zal dragen en van alles kan combineren. Een goede basis garderobe zeg maar, met items die langer meegaan…
De laatste tijd wel veel meer. Het kan ook bijna niet anders, want er wordt zo veel over geschreven!
Ik ben al een jaar of 5 ‘onbedoeld duurzaam’. Ik bedoel ik vind het een fijne bijkomstigheid maar het begon niet uit duurzaamheid. Ik kocht altijd al tweedehandskleding voor de kinderen omdat ik het onzin vond om nieuwe kleertjes te kopen waar ze binnen no time uit zouden groeien en via die weg zag ik steeds vaker leuke 2ehands-kleding voor mezelf. Zo begon ik steeds vaker 2e hands te kopen, ook voor mij. Ik koop dan ook sinds een jaar of 5, 6 amper nieuwe kleding. Alleen schoenen eigenlijk, 2 paar per jaar, soms maar eentje. Meer niet.
Ik herken mij erg in je artikel. Zelf koop ik bijna alles tweedehands of van een eerlijk merk. Toch sluit ik niet uit dat ik niks ‘nieuws’ van een fast fashion keten zal kopen. Ook al koop ik tweedehands en is het goedkoop, denk ik altijd heel goed na als ik iets wil kopen. Het is namelijk ook niet duurzaam als je heel veel koopt en het vervolgens niet draagt. Als ik dan in de toekomst een nieuw item zou willen kopen, is dat een keuze waar ik goed over heb nagedacht en dat is ook belangrijk.
Ik ben heel benieuwd naar je volgende artikel. Mooi dat je dit deelt! Het lijkt soms inderdaad haast wel alsof je het nooit goed kunt doen op het gebied van duurzaamheid, terwijl elke mooie stap (en in jouw geval een héleboel mooie stappen!) telt. Ook al kun je de wereld niet in je eentje veranderen, het veranderen van de wereld begint wel bij jezelf. En daar ben jij al zo goed mee bezig!
Ik koop nu sinds twee jaar niet veel nieuwe fast fashion meer. Ik kies meestal voor tweedehands en koop zo nu en dan wel wat nieuws, maar meestal zijn dat iets duurdere items. Heb ik er meteen wat langer plezier van! En zo weet ik zeker dat het een goede aankoop is die niet na een jaar alweer bij de kringloopwinkel zou belanden.
Heel eerlihk? Ben niet echt met duurzaam bezig…zou wel wat meer moeten
Ik herken wat je zegt, dat het nooit goed genoeg is. Ik shop heel vaak tweedehands
Elke stap in de goede richting is er weer eentje. We hoeven allemaal niet perfect te zijn?
Ik koop weinig kleding, dat is dus heel duurzaam. Voor de dochters let ik wel een beetje op biologisch katoen e.d.
Bedankt hiervoor, Linda. Ik herken het, hoor. Je kan nooit ‘goed genoeg’ zijn. De vraag is wat ‘goed genoeg’ is en of dat überhaupt moet. Wie bepaalt dat? We moeten onszélf goed voelen bij onze keuzes, we maken ze niet om anderen te pleasen. Ik ben heel erg benieuwd naar de artikels die hieruit zullen voortvloeien.
Auteur
Het feit dat je zegt dat het herkenbaar is voor jou zegt ook alweer zoveel. Want we lijken zoveel te ‘moeten’ en in hoeverre moeten we ons aanpassen om de climaatcrisis te stoppen. Dat vind ik wel belangrijk. Maar goed moet ergens ook goed genoeg zijn.. ergens.. toch?