Het mooie aan reizen vind ik dat al het onverwachte gaat gebeuren, niets is voorspelbaar en van niets weet je het beloop. Je hoopt mooie dingen te gaan zien, maar niets kan je voorbereiden op het hartverwarmende gevoel wat een plek, ver van huis op deze aarde, jou kan geven. Deze reis was onvergetelijk. En ik klets vandaag gezellig bij over mijn laatste week in Thailand en Maleisië.
Het maakt haast niet uit of je nu voor ruim 2 weken of 2 maanden gaat reizen, je komt thuis als een ander mens. Na een week gaan er gedachten stromen lopen door je hoofd die je in Nederland nooit ontmoet zal hebben. Omdat er veel ruimte is voor nieuwe dingen, nieuwe routines, nieuwe dingen die je thuis laten voelen. Ook de mensen maken een trip onvergetelijk. Nu ben ik samen met mijn lief naar Thailand en Maleisië vertrokken en ik hecht veel waarde aan de uitspraak dat je elkaar op vakantie pas echt leert kennen. En wij blijken een goed team samen, daar ben ik zo onwijs dankbaar voor, dat wij elkaar vinden, zo ver weg van thuis.
En wij vinden nog meer mensen. Kleurrijke mensen uit Maleisië, Indonesië, Burma, Thailand en zelfs Nederland. Want het laatste wat je verwacht is een stel tegenkomen uit dezelfde stad, juist hier, zo ver weg van thuis. Thaise mensen zijn vriendelijke, hartelijke en vooral hard werkende mensen. Zeker buiten de stad Bangkok is de kans dat je opgelicht wordt in mijn beleving niet zo groot. Ook leerden wij op uitstapjes andere mensen van andere culturen kennen, mensen die letterlijk en figuurlijk meer kleur aan de uitstapjes geven. Om een aantal daarvan op het vliegtuig naar Maleisië opnieuw te ontmoeten. Dan is de wereld ineens heel erg klein, zo aan de andere kant van de wereld. Een plaats waar verschillende culturen en geloven samen komen en iedereen in vrede naast ons leeft.
Wij hebben geleerd dat wanneer jij je openstelt voor anderen, bewust en onbewust, mensen naar jou toe zullen komen en je zo de meest waardevolle dingen leert. Mooie verhalen horen zonder dat mensen er eerst geld voor vragen, mensen die vanuit hun hart daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in het delen van hun wereld en hun verhaal. Ontmoetingen die je thuis zelden meemaakt zijn herinneringen die altijd blijvend zullen zijn.
Laten we daarnaast voorop stellen dat ik het moeilijk vind om afscheid te nemen. Zeker van een plek als hier; Ao Nang, Krabi, Thailand. Het voelt zo tegenstrijdig om mijn koffers te pakken en richting thuis te vertrekken als ik mij hier zoveel beter voel. Mijn lichaam bloeit op en iedere dag zet ik weer persoonlijke records, de dagen breng ik door zonder steunkousen, de dagen zijn goed gevuld en hebben stuk voor stuk een gouden rand. Ook de mensen ga ik (waarschijnlijk) nooit meer zien, net als de dieren, de prachtige rotsen die Krabi, Krabi maken leven voort in herinneringen, op foto’s en op film. Want om alles levendig en echt te houden is alles op verschillende manieren vast gelegd, ook zo iets wat voor mij onder het kopje vakantie hoort. Herinneringen die mij in Nederland op de been houden en de drijfveer zijn om thuis hard door te sparen voor een nieuwe mooie volgende reis. Want een ding weet ik zeker, bestemmingen als deze maken mij hongerig naar meer. Een veel beter functionerend lichaam maakt mij hongerig naar meer.
En maakt mij dat hebberig? Is het selfish om te verlangen naar meer? Naar een lichaam waar je op kan vertrouwen en wat je overal naartoe brengt? Is dat selfish? Zo ja, dan mag het zo zijn. Maar ik vind dat we zo every once in a while wel even voor onszelf mogen kiezen, waar dan ook op de wereld. En werken aan wat ik het liefste doe, ontdekken, proeven en vastleggen in woorden en beelden. Want dat lieve mensen, maakt mij zo ongelofelijk gelukkig!
Wat maakt jou gelukkig?
