Hi iedereen! Het was een bizarre week, net nadat ik vrolijk een bericht had geschreven dat ik zoveel zin en inspiratie had om aan de slag te gaan en flink vooruit te gaan werken crasht de iMac. Say what? Yes, de iMac, daar zat nog 0% leven in. Dat is nog eens een fijn begin van een productieve week. Ook de auto van mijn vriend ging kapot en dat zorgde toch wel even voor wat kopzorgen. Gelukkig bleek de iMac wel te repareren te zijn en is hij nu als nieuw, maar dan verbeterd en sneller. Eind goed al goed zal je zeggen, en dat maakt het eigenlijk wel een geluk bij een ongeluk. Ook bracht de vrije tijd wat rust in mijn schema en heb ik alles wat ik graag wil doen en bereiken op blog gebied nog eens onder de loep genomen. Wat wil ik toevoegen aan mijn blog, welke kant wil ik op?

The sky is the limit en de mogelijkheden eindeloos. Maar wat past nou bij mij en wat wil ik zelf nou? Mijn onzekerheid en mijn angsten om iets (nieuws of onverwachts) te doen houden mij vaak tegen waardoor ideeën slechts ideeën blijven en nooit mijn hoofd verlaten. Op vakantie vind ik vloggen bijvoorbeeld enorm leuk om te doen, het bewerken ervan en ideeën bedenken misschien nog wel leuker dan het filmen zelf. En dat bracht mij op het idee om het filmen actiever op te pakken en nu ook wekelijks een vlog te gaan maken. Dit idee heb ik al langer, maar mijn lichamelijk slechte dagen (voor de nieuwe lezers; ik heb M.E. en Fibromyalgie) hielden mij altijd tegen. Maar waarom zal ik mijn zwakte niet omzetten naar iets positiefs en mij niet laten zien zoals ik ben? Juist om een eerlijk beeld te geven van mijn leven als blogger en chronisch zieke. Mijn leven bestaat niet alleen uit lipsticks testen, reizen en leuke dingen doen. Er is zoveel meer dan dat. En juist om meer mensen te bereiken kies ik ervoor om een nieuw kanaal hierbij te betrekken, Youtube. Misschien vind jij mijn vlogs wel leuker dan deze hele lap tekst, of juist andersom. Dat is allemaal prima en dat het vrij is maakt het naar mijn idee juist zo leuk. Mijn leven is niet rete interessant, maar dat hoor ik ook andere bloggers en vloggers zeggen en juist van die dood normale vlogs kan ik zo genieten.

Al met al is mijn week dus heel erg anders gelopen en denk ik dat het een goed moment is om nieuwe stappen te maken. Ik heb het idee dat ik mijzelf nu eindelijk ook mag laten zien zoals ik ben. Dat klinkt misschien heel gek voor iemand die al 26 is (is het leven niet allang begonnen?) maar ik denk dat het voor vele misschien wel erg herkenbaar is dat je eigen onzekerheden je veel kansen ontnemen. En dat vind ik zo zonde. Dus vandaar dat ik mijn stoute schoenen aantrek, mijzelf kwetsbaar op durf te stellen en te laten zien. Omdat het allemaal goed zo is, dit ben ik en ik ga proberen liever voor mijzelf te zijn.

Kun jij je trouwens nog herinneren dat ik in mijn rechter kolom op mijn blog een vote for me stukje had geplaatst voor de Zalando Blogger Award? Jullie stemmen zijn niet voor niets geweest, door jullie heb ik mijn plaatsje in de top 10 bemachtigd! En hier ben ik zo vreselijk trots op en blij om, deze mijlpaal alleen al vind ik onvergetelijk! Zeker omdat het op basis van stemmen is gegaan en dat jullie hier de tijd voor hebben genomen om een stem uit te brengen (dat idee alleen al vind ik zó gek). Eeuwige liefde en donuts voor jullie! En oh ja, aanstaande donderdag is de 6 weken check van Jip en horen wij of alles goed geheeld is na de operatie en of hij eindelijk uit die verschrikkelijke bench mag!