Afgelopen week zijn er iets minder artikelen online gekomen dan gepland en gehoopt. Soms heb je van die dagen dat alles even anders loopt dan gehoopt. Nu probeer ik zelf zoveel mogelijk van de zon te genieten en ik zie online dat vele dat samen met mij doen. Dat de statistieken iets zakken is voor mij geen reden om minder te bloggen, maar binnen zitten terwijl het buiten zomers weer is wel. Nu beschik ik (helaas) niet meer over een laptop die ik buiten neer kan zetten en een iMac op schoot nemen is ook weer zo’n ding (luxe probleem, I know). Terwijl ik in de zon aan het bakken was, met een Lonely Planet de vakantie aan het uitstippelen was, vlogen de uren voorbij en ergens vind ik wel dat het oké is en mag ‘omdat het zomer is’. Er komen weer wat regenachtige dagen aan waarop ik de schade weer in ga halen, I Promise.
I’m coming home, im coming home, tell the world that I’m coming home!
Daarnaast kwam er onverwacht ook nog het nieuws, na veel wikken en wegen, en groene en rode stoplichten te hebben gezien, ga ik mijn familie in Australië opzoeken deze winter! En ja beste mensen, voor deze onverwachte dingen maak ik graag een gaatje vrij in mijn agenda (sorry, not sorry). Dit is een droom die uitkomt! Zeker omdat ik langzaam aan naar een eigen huisje-boompje-leventje situatie aan het toeleven ben en dan zullen deze familie tripjes er voorlopig niet in zitten (waarom moet het in hemelsnaam allemaal zo duur zijn?). Ik liep afgelopen week op wolkjes (geen Wolky’s of Sketchers, maar echte wolken) en loop de hele week al te fluiten en te zingen. De tickets zijn uitgezocht en geboekt en het grote aftellen kan gaan beginnen! Oh mensen, ik ben zo gelukkig op dit moment en voel mij zo compleet. Als je zo’n goede band hebt met je familie is afstand echt een issue. En na 4 jaar kan ik ze eindelijk weer in mijn armen sluiten. Kijken hoe groot mijn nichtjes zijn geworden, genieten van de mooiste uitzichten en thuiskomen. Serieus, het voelt gewoon thuiskomen. En dat ik mijn familie eindelijk aan mijn vriend voor kan stellen is zo’n onwijs mooi ketst cadeau! Dit jaar geen kerst bij de openhaart maar met een kerstmuts op naar het strand. Koude drankjes drinken en misschien wel barbecuen, omdat dat het Australische kerstgevoel helemaal compleet zal maken. Zoals ik als klein meisje al eens eerder gedaan heb, Down Under, bij mensen die ik het hele jaar door al moet missen. Tranen heb ik gelaten van de spanning of wij het deze winter écht gaan doen, tranen van opluchting, heimwee en geluk. Ze zijn allemaal voorbij gekomen en het nieuws begint nu langzaam in te zakken. Reizen maakt mij gelukkig, maar familie bezoeken geeft de reis zo’n andere lading.
De reis ga ik samen met mijn vriend en mijn broer maken (hij heeft liever dat ik broer zeg terwijl ik stiekem een jaartje ouder ben) en met zijn drieën zullen wij een roadtrip naar mijn familie gaan maken waar wij 2,5 week voor uitrekken. Met reisdagen erbij zullen wij 3 weken van huis gaan en dat is het maximale wat wij eruit kunnen halen. En dat is al 2,5 week meer dan in dacht de komende jaren te hebben. Het maakt mij zo enorm gelukkig! Jullie kunnen rond die tijd dus veel zonnige foto’s, artikelen en vlogs verwachten en mijn handje jeuken nu al om ermee aan de slag te gaan. Ondanks dat ik niet graag voor een tweede keer naar eenzelfde plek terug ga, blijft Australië mij trekken en zal het mij echt nooit gaan vervelen. I’m coming home, im coming home, tell the world that I’m coming home!
En, wat maakt jou op dit moment blij?
