– De Kayan Lahwi – Padaung Bergstam –
in Tachileik, Myanmar
– Kayan Hilltribe –
in Tachileik
Onderweg naar het dorpje waar de Kayan Hilltribe woont, had ik gemixte gevoelens. Er zijn mensen die vinden dat je hierdoor het verminken van lichamen (het onnatuurlijk -en vaak opgedrongen- oprekken van de nekken) in stand houdt. Met aan de andere kant de nieuwsgierigheid om meer te weten te komen over deze gebruiken en de cultuur waar deze mensen mee leven.
Zeker omdat steeds meer jongeren ervoor kiezen om deze traditie niet in stand te houden, is het nog maar de vraag hoe lang deze gebruiken nog zichtbaar zullen zijn. Omdat het mede daarom ergens als een hele unieke kans voelde besloten wij het dorp toch een bezoek te brengen.
Je bereikt het dorp makkelijk vanaf het centrum Tachileik. Het is een korte rit die eindigt op een klein weggetje met de meest mooie uitzichten over de bergen. Een kleine tuk-tuk bracht ons hierheen. De eerste indruk van het dorp is dat het inderdaad aanvoelt als een net dorp wat aangelegd is voor toerisme.
Door de burgeroorlog in Myanmar (voorheen Birma) zijn veel mensen op de vlucht geslagen en neergestreken rondom de grens van Thailand. Sommige dorpen vind je aan de Birmese kant van de grens, anderen aan de Thaise kant van de grens. Vooral in Thailand worden de Bergstammen gebruikt (uitgebuit) als toeristen attracties, zodat mensen met de vrouwen op de foto kunnen. Dat het iets anders in elkaar zit, en de toeristen hier indirect bijdragen aan een betere toekomst voor de mensen, werd mij later pas duidelijk.
– Ethisch Dilemma –
…een bezoek aan een bergstam
Dergelijke dorpen zijn aangelegd om de mensen te helpen. In ruil voor werk krijgen zij een dak boven hun hoofd, geld voor voedsel en beschikking tot water. De keerzijde is wel dat zij dagelijks gefotografeerd mogen worden en veel toeristen hier gebruik van maken.
Ergens voelde ik mij dan ook ongemakkelijk om deze vrouwen op de foto te zetten, maar met het idee dat ik dit aan wilde gaan kaartten op mijn blog besloot ik geen foto’s te maken. Mijn doel was om op een respectvolle manier foto’s te maken die een verhaal vertellen.
Wat ik niet wilde was het omdoen van nep ringen en zo met deze mensen op de foto te gaan. Iets wat ik veel voorbij zie komen, maar zelf totaal respectloos vind. Een kijkje nemen in hun leven en enkele foto’s maken, interesse tonen en iets van hen kopen was voldoende voor mij.
Daarnaast maakte ik gebruik van een flinke zoom-lens, zodat ik ook niet bij deze vrouwen op de huid hoefde te zitten om een mooie portret foto te maken.
– Een kort geschiedenis lesje –
over de Karen
Ergens voelt het triest aan dat zij zo moeten leven in ruil voor onderdak. En weet ook dat het voor velen een unieke buitenkans is zodat ze in ieder geval onderdak hebben. De Karen zijn namelijk een klein en onderdrukt volk wat de oorlog met de regering van Myanmar pas in 2012 beëindigd heeft (wapenstilstand). Hiervoor zijn vele dorpen waar de gevluchte Karen woonde platgebrand.
Er is dus lang veel spanning geweest in Myanmar en rondom het Karen volk. Ik hoop oprecht dat deze mensen zichzelf kunnen blijven ontwikkelen en zo een bestaan voor zichzelf op kunnen bouwen. Met of zonder dergelijke projecten, zodat ze met gespaard geld terug kunnen keren naar Myanmar (de droom van velen). Er zijn namelijk Thaise projecten als AKAMAE (voorheen Ways of Change) die o.a. handgemaakte sieraden verkopen en mensen technieken bijleren zodat ze een bestaan voor zichzelf op kunnen bouwen.
Myanmar is een erg arm land, ruim 70% van de bevolking woont op het platteland waar veel armoede voorkomt. Met name rond de grensstreken komt extreem veel armoede voor. Dit was ook zeker een reden om Tachileik en de bergstam te bezoeken. Wij huurden een lokale gids in en wilden veel van de omgeving zien, uiteraard tegen betaling en een ruime fooi.
Door ook handgemaakte items van de Kayan Longneck Hill Tribe te kopen wilde ik direct bijdragen aan een inkomen voor hen. Iets wat ook aangedragen wordt en ik graag mijn steentje aan bij draag. Velen sparen namelijk geld zodat ze hun eigen shop kunnen openen, ze willen hun traditie eren en handgemaakte sieraden, home-accesoires en kleding items verkopen.
Ik hoop echt dat meer toeristen hieraan bij willen dragen, zo heb je niet alleen een mooi en blijvend souvenir, maar ook een blijvende herinnering.
Een bezoekje plannen, wel of niet doen?
Ben je op rondreis in Azië en twijfel je of je het ethisch verantwoord vindt om een bergstam te bezoeken, ga dan zeker even na wat de visie van het dorp is. Worden er busladingen vol met toeristen gedropt? Dan kun je wel raden dat het een flink winst-oogmerk heeft waarvan je geen idee hebt wie er werkelijk van profiteert.
Omdat Myanmar nog niet zo heel lang gelezen de grenzen voor het toerisme open heeft gegooid is het nog erg rustig in Tachileik. Wij waren op dat moment zelfs de enige reizigers die aanwezig waren, simpelweg omdat het massatoerisme het nog niet ontdekt heeft. Dat is in Thailand wel anders, waar een bezoek aan een stam vaak een onderdeel is van een tour.
Ik raad je dus vooral aan om te doen waar jij je goed bij voelt, ten alle tijden respectvol te blijven en met de mensen in contact te gaan. Je helpt ze ook enorm door iets te kopen en anders een vriendelijke fooi te geven. Ze stellen tenslotte hun thuis beschikbaar voor jou om kort even kennis te maken met hun manier van leven.
Ben je in Chiang Rai dan kun je gemakkelijk doorreizen naar Mae Sai waar je te voet de grens naar Myamnar over kunt gaan. Vanaf de grens van Tachileik kun je gemakkelijk een tuk-tuk pakken om de Kayan – Padaung Bergstam een bezoek te brengen.
Welke vakantie herinnering koester jij?
