Omdat het om de eerste 13 weken van de zwangerschap gaat is de zwangerschap vooral een geheim van ons samen. Dat is denk ik wat de eerste trimester bubbel zo onwijs bijzonder maakt. Het prille, maar o zo mooie begin van een bijzondere zwangerschap. Gevuld met allerlei eerste keren. Ik neem je dan ook graag mee terug naar de eerste weken van mijn zwangerschap. Van zwangertschapskwaaltjes tot bijzondere eerste keren, dit is mijn eerste trimester.
* P.s. ik schrijf deze update nadat ik met 22 weken en 3 dagen bevallen ben van ons mooie sterrenkindje Fos.
— Het eerste trimester —
De eerste weken van mijn zwangerschap
De positieve test
Al een paar dagen voor de positieve test had ik een voorgevoel. Als vrouw voel je bepaalde dingen aan in je lichaam. Echt benoemen kan ik de veranderingen niet. Ik voelde mij vooral ‘anders’, sterker in een zekere zin. Een voorgevoel dat het deze maand weleens raak kon zijn.
Met de positieve test ging er dan ook een langgekoesterde wens in vervulling. Als jong meisje speelde ik niet bijzonder veel met poppen, maar dat ik moeder wilde worden, dat wist ik al op jonge leeftijd. Een gevoel of een wens die velen die ook een kinderwens hebben vast wel zullen herkennen. Het magische tweede streepje wat oppopte was dan ook een groot hoogtepunt tijdens dit eerste trimester.
De eerste weken tot aan de echo
Vanaf de positieve test is het natuurlijk belangrijk om als zwangere te gaan leven. Ik Googelde mij in het begin dan ook suf wat ik wel en niet mocht eten. De app Zwangerhap was een ware uitkomst tijdens de eetmomenten. Veel veranderingen heb ik niet door hoeven voeren. Dit komt mede doordat ik al plantaardig (veganistisch) at en daarnaast door medicijngebruik geen alcohol drink of rook. Een veranderend eetpatroon kon in die zin dan ook niet verklappen dat ik met een klein groeiend wondertje in mijn buik rondliep.
Mijn groeiende eetlust en misselijkheid dan weer wel..
De term ochtendmisselijkheid wordt gekoppeld aan het misselijk zijn tijdens je zwangerschap. Zelf had ik hier alleen in de avond last van. Wat inhield dat het overdag eigenlijk best goed ging. Het enige wat veranderde is dat mijn eetlust toenam en ik eigenlijk de gehele dag door wel kleine beetjes wilde eten. In de avond zorgde we er eigenlijk voor dat we gewoon thuis waren de weken dat het voor de buitenwereld nog een geheimpje was.
Zwangerschapskwaaltjes in het eerste trimester
Mijn belangrijkste zwangerschapskwaaltje was toch echt wel de vermoeidheid. Deze steekt met kop en schouder boven de rest uit. Nu heb ik normaal al minder energie dan een gezond persoon (veroorzaakt door ME/CVS en Fibromyalgie) en een klein mensen maken kost nou eenmaal ook veel energie. Zoals de verloskundige het zo mooi kon zeggen: ‘de kleine is net als een parasiet – en pakt echt alles wat hij pakken kan’.
Dat was ook helemaal prima. En tegelijkertijd ook een enorme opluchting. Als chronisch zieke hoop je maar dat je lichaam een zwangerschap aankan en er daarnaast genoeg energie is voor het embryo of de foetus. Zwanger zijn is letterlijk een werkwoord. Zo zag ik het dan ook; mijn lichaam is hard aan het werk. Hierdoor kon ik mij er ook heel goed aan toegeven en deed ik het iedere dag met de energie die ik kreeg.
Werken stond op een lager pitje en thuis springt Thomas (mijn vriend) volop bij. We zijn een goed team samen en zo wandelen we samen, zonder dat anderen al teveel merken, zo het eerste trimester door.
The bags under my eyes are not chanel
Ondanks dat ik ware handtassen begin te vormen onder mijn ogen (hallo goede concealer en wegkijken op foto’s blijkt een uitkomst te zijn) en op veel dagen overvallen word door de extreme vermoeidheid. Besluit ik de dag te plukken als het even kan en mijn lichaam het toelaat. Ik vind het namelijk zo onwijs bijzonder om zwanger te zijn dat ik hier ook veel vast vast wil leggen.
Dit is de eerste weken nog een uitdaging (geen energie, geen buikje en slecht weer – we leven dan in de winter) maar dat wordt helemaal goedgemaakt zodra we richting de lente gaan. In april staan de tulpen al vroeg te bloeien en ook de bloesem siert de straten van Nederland. Hét perfecte decor om mijn prille groeiende buikje vast te leggen waar ik o zo trots op ben.
P.s. in dit artikel lees je meer over de huidverzorgings- en beautyproducten die ik tijdens mijn zwangerschap heb gebruikt.
Grote avonturen beginnen klein
Gelukkig krijg ik richting week 13 weer wat meer energie. Na een geslaagde termijnecho (12 weken) besluiten we het grote nieuws met de rest van de familie en vrienden te delen. Meer energie betekent direct ook dat er wat ruimte is ontstaan om wat eerste baby inkopen te gaan doen. Waar het de eerste weken vooral om overleven draaide (want ja, een professionele couch potato word je niet zomaar) ontstaat er nu ruimte voor andere dingen. Baby gerelateerde dingen. Want door de hormonen kan je werkelijk waar aan niets anders denken.
Eindelijk kan ik aan de slag om foto’s te maken. Na vele uren rondscrollen op Pinterest en inspiratie foto’s die ik voor andere aanstaande ouders heb gemaakt, was het eindelijk tijd om voor mijzelf aan de slag te gaan. Heerlijk. Genieten met een hoofdletter G.
De opa’s en oma’s, toekomstige ooms en tantes zijn al op de hoogte. De rest van de familie krijgt deze leuke foto opgestuurd met een lief berichtje erbij. ‘Grote avonturen beginnen klein, wij willen jullie laten weten dat wij vanaf oktober met zijn drieën zullen zijn.’ Wederom een droom die uitkomt.
Bijzondere eerste keren
Van de eerste keer een positieve test tot de eerste keer het hartje zien kloppen op een echo en de kleine zien begwegen. Van het nieuws voor het eerst hardop vertellen ‘dat wij ouders worden en dus in blijde verwachting zijn’, tot het aanschaffen van de eerste pregnancy proof leggings en jurkjes. Van de onzekere eerste weken tot aan het groeien van een buikje. Het zijn allemaal bijzondere eerste keren en hoogtepunten die ik voor de rest van mijn leven zal koesteren.
De zwangerschap liep in het tweede trimester niet zoals gepland – onze lieve kleine Fos werd te vroeg en stil geboren – maar de weg daar naartoe was onwijs bijzonder. Dat heeft onze kleine man ons gelukkig wel gegeven. Het zijn herinneringen die ik voor altijd zal koesteren. Meer daarover in een volgende update waarin ik je meeneem in het tweede trimester.
Hoe was/is jouw eerste trimester?
