‘Vroeger, toen wij nog konden dansen op een concert, ik een penvriendin in Australië had en wij nog buiten speelden zonder Pokémons te zoeken.’
Ik denk niet dat ik mijn kinderen later uit kan leggen dat er ook een leven was vóór de mobiele telefoons, het internet en Netflix. Dat wij vroeger muziek opnamen op bandjes, die je moest omdraaien en terug spoelen om een nummer te luisteren. Dat wij nog voor Netflix ieder weekend naar de Videotheek gingen om voor tientallen guldens videobanden voor een week te huren. Het zijn nu nieuwe tijden, andere tijden, tijden waarin het Genieten met een andere G is.
Genieten met een andere G
Afgelopen weekend stond ik tussen zo’n 50.000 Beyoncé fans die tegenwoordig haast niet eens meer kunnen dansen. Een concert is een feestje, en zo nu en dan een stukje filmen en wat foto’s maken is heel normaal. Logisch dat je thuis wilt laten zien wat je meegemaakt hebt, en zo kan je zelf ook nog wat nagenieten van het hoogwaardige spektakel. Maar zo’n 75% van de concert gangers, op een avond die is bedoel om mensen te entertainen en er zelf een feestje van te maken, staat de god ganse avond met zijn telefoon in de hand.
Via alle beeldbuizen zie ik het podium verkleuren. Stellen die beiden het hele concert stil staan, filmen en beiden thuis komen met hetzelfde materiaal, beelden van dezelfde liedjes. Kunnen zij zo zeggen dat ze een top avond hebben gehad als je de hele avond door je beeldscherm hebt beleefd?
Leven in het moment is iets wat de generatie van nu haast niet lijkt te kennen. De druk om social media bij te houden, te lezen en altijd maar online en bereikbaar te moeten zijn is groot. Heel groot. Net zo groot als de angst om dingen van anderen te missen. Zo groot dat The Fear Of Missing Out een officiële term is. En wij Nederlanders zelfs op vakantie nog uren op social media aan het surfen zijn.
Mobiele apparaten hebben de wereld een heel stuk kleiner gemaakt. Waar je normaal een kaartje van iemand ontving nadat diegene al terug was van zijn of haar reis. Reis je via social media, what’s app en FaceTime haast met iemand mee. Je hoeft echt niet meer van je stoel af te komen om iets te beleven. En ik merk dat mensen die liever lui dan moe zijn hier ook veelvoudig gebruik van maken. Terwijl alle échte momenten en herinneringen niet worden beleefd en meegemaakt. Dat is zo onwijs jammer.
En dus lieve mensen, ik kan het jullie alleen maar toejuichen om de meldingen van je telefoon uit te zetten. Zodat de druk om van alles maar op de hoogte te moeten blijven afneemt. Zodat jij ook heerlijk eens met een goed boek in de zon kan gaan zitten, leuke activiteiten kan ondernemen met familie, dieren en vrienden. Maak herinneringen die een leven lang mee zullen gaan. En dit zo nu en dan vastleggen, dat is dan de kroon van je werk. Het is toch anders dan wanneer je iets gaat doen om die content te kunnen gaan delen. Leef en laat leven. Maar pak ook zeker je moment. Wees niet bang om online iets te missen. Je wilt later toch niet kunnen zeggen dat je alles alleen via een beeldscherm mee hebt gekregen?
Ben jij je er bewust van hoeveel tijd jij online doorbrengt?
Goed en treffend geschreven en ik ben het helemaal met je eens ook al betrap ik mezelf er ook op wanneer ik voor de zoveelste keernaar mijn telefoon grijp (instagram, mail bekijk ik het meeste; aan de Pokémon hype doe ik niet mee hihi). Op vakantie ben ik veel minder vaak online, maar de gewoonte is er wel een beetje ingesleten. Ik ga er op letten, bedankt voor de heads up!
Ik kan niet méér akkoord met je gaan. Ik ben een ware festival- en concertganger en mijn hart doet altijd een beetje pijn (en is geïrriteerd) als ik de hele tijd het podium wil zien, maar gehinderd word door die schermpjes. Hoe kan dat nu leuk zijn?
Mooi om te lezen, mooie foto’s ook!