Vanaf jongst af aan word je eigenlijk al klaar gestoomd voor de toekomst. Je moet goede cijfers halen op school, want dat is handig voor later. En ook als je op tijd al weet wat je wilt worden, is dat erg handig voor later. Later wil je vast samenwonen, misschien wel kinderen krijgen en vervolgens opa of oma worden. Afijn, je snapt wat ik bedoel. De mogelijkheden zijn eindeloos. En wat nou als je niet alleen een brief kan schrijven aan een jongere versie van jezelf (net als blog collega’s Elise & Kelly), maar naar de persoon die je uiteindelijk gaat worden en zijn? Dat je een brief kunt schrijven aan oude, verrimpelde en grijze zelf wanneer je trots op je troon zit en terug kan kijken op een hopelijk mooi en gelukkig leven? Dat is wat ik heb gedaan. En vandaag wil ik deze hele persoonlijke brief met jullie delen. Een brief aan mijn toekomstige zelf.

 

Een brief aan mijn toekomstige zelf

 

Hi Linda, ik hoop dat je niet schrikt, je zal waarschijnlijk zelf al lang vergeten zijn dat ik deze brief aan jou geschreven heb. Op het moment dat ik deze brief schrijf ben ik 26 jaar, eigenlijk bijna 27. Maar omdat dit dichter bij de 30 zijn voelt, hou ik het zo lang mogelijk op 26. Op dit moment heb ik nog maar weinig dromen geplukt die de doorsnee mens op mijn leeftijd al geplukt heeft. Ik heb geen diploma, geen succesvolle carrière, ik heb nog geen huwelijksaanzoek gehad, heb nog nooit op mijzelf gewoond en het samen wonen ligt ook nog op de plank. Nu snap je misschien dat 27 worden een beetje beangstigend is voor mij, omdat het enige wat ik nu echt wens is een geldboom in de tuin zodat ik de hele wereld kan zien. Ik geef mijn geld uit aan reizen, sieraden, make-up en kleding. Klinkt lekker volwassen vind je niet? Maar ik wel  zo onwijs veel mooie plekken op  de wereld mogen zien, dat je echt de voordelen van jong beginnen met reizen. Ik heb er ook hard voor gevochten om mijn gezondheid enigszins op de rit te krijgen en dat heeft mij erg veel lessen geleerd. Lessen die ik op school niet uit boeken had kunnen leren en die ik niet geleerd had al werkende voor een baas. Maar goed, dat weet je zelf als geen ander.

En toch ben ik gelukkig nu ik dit schrijf, misschien verlang ik later wel terug naar deze jaren waarin ik mij om hele andere dingen druk maak dat jij zojuist gedaan hebt. De slepende rechtszaken heb ik gewonnen, mijn blog is bijna een jaar mijn eigen bedrijfje en ook lichamelijk ben ik goed aan de weg aan het timmeren. Zelf zal ik ook zo graag een kijkje willen nemen tijdens mijn eigen toekomst zodat ik kan zien dat bepaalde dingen goed gaan komen (you know me, altijd druk maken om kleine dingen) terwijl ik het eigenlijk niet wilt weten en van iedere dag wilt genieten. En dan vooral van het feit dat alles nog mogelijk is.

 

 

Word ik oud? Word ik gelukkig oud? Is het voor mij weggelegd om kinderen te krijgen? Of krijg ik lichamelijk weer een lange terugval en moet ik opnieuw dromen in de koelkast parkeren? Ik hoop het niet, maar we hebben zoals je zelf wel weet, niets daarvan in eigen hand. Heb ik echt alles van de wereld kunnen zien? En zijn Thomas en ik nog samen? En -waar ik heel erg benieuwd naar ben- hebben wij een heel elftal aan kleinkinderen mogen krijgen? Wat zal dat een gezellig kippenhok zijn. En zijn wij echt in het koude Nederland blijven wonen of heb ik ergens de stoute schoenen aangetrokken om mijn dromen na te leven? Echt, hier ben ik zo enorm benieuwd naar. En wil je mij anders een teken geven, mij een schop onder mijn kont geven wanneer ik al mijn dromen, wensen en plannen op lijk te geven om te kiezen voor een veilig bestaan? Alvast dank daarvoor.

 

Ik ben erg benieuwd of ik altijd een perfectionist zal blijven, een Pietje precies en een schoonmaak miep. Ook ben ik reuze benieuwd of er een medicijn op de wereld is gekomen, en zo ja, of dat mij heeft geholpen om van mijn ME af te komen. En een grote droom is om aan het eind van mijn leven bijna alle landen te hebben mogen zien, en dat natuurlijk niet alleen op tv. Zal mij dat lukken? Stiekem zal ik echt even een kijkje in de toekomst willen nemen om mijn wanderlust een beetje in bedwang te kunnen houden. Want nu schiet het nog alle kanten op.

Ik wil je laten weten dat ik nu gelukkig ben. Gelukkig met de mensen en dieren om mij heen (ik neem aan dat ik tot én met mijn grijze jaren een dierenliefhebber ben gebleven). Je was altijd in voor iets nieuws, allergisch voor sleur, en wachtte altijd op dat ene grote avontuur wat eigenlijk altijd weer naar meer smaakte. Is dat hetzelfde gebleven? Of ben ik mijn wilde haren ergens tijdens mijn middelbare leeftijd kwijtgeraakt? En als dat zo is hoop ik dat ik alles behalve saai ben geworden. Zo ja? Dan hoop ik écht dat ik ergens een schop onder mijn kont mag krijgen, want zo wil ik echt niet herinnerd worden, als de meid die kwam, zag en nooit overwon. Nee.. dat klinkt niet als mij. Dat doet mijn naam geen eer aan en dan ben ik ook erg benieuwd wat ik met al die wanderlust gedaan heb. En ik hoop dat wij samen, later, op een mooi en liefdevol leven kunnen terugkijken, vol hoogtepunten waar wij ons dan nog om zullen verbazen en dieptepunten die ons sterker heeft gemaakt dan ooit te voren.

Heel veel liefs van je jongere zelf.

Linda

 

Het is misschien gek om deze persoonlijke brief zo voor je te zien, ik vond het niet heel gek om hem te schrijven, maar wel spannend om zo’n persoonlijke brief te delen. Ik heb er echt mijn hart en ziel in gestopt. Nu ik erop terug kijk is het een grote bucket list met de vraag of ik het allemaal redden ga, het zijn er immers zoveel. Maar een mens moet dromen hebben, vind je niet? Wel vind ik het belangrijk om zo nu en dan eens over de toekomst naar denken, wat ik wil bereiken en met wie ik dat wil bereiken. Zodat ik in grote lijnen een beetje weet waar ik naartoe kan werken. Zodat je later kan zeggen dat je echt alles uit het leven hebt gehaald. En het is helemaal niet gek om al op tijd na te denken over je uitvaartverzekering zodat je jou geliefde ook niet achterlaat met onvoorziene kosten, samen met de wens wat jij persoonlijk op die dag zal willen. Om jou leven als typisch jou af te sluiten. En wat zal het dan mooi zijn om een oude brief erbij te pakken om niet alleen een stuk van jou laatste jaren te delen, maar ook van jou jonge zelf vol plannen en dromen. En ik ben heel erg benieuwd wat ik tegen die tijd van mijn bucket list af kan strepen.

 

Denk jij veel na over later, en wat je graag wilt bereiken?