Samen met de vallende bladeren blijft het nemen van afscheid als een rode draad door deze november maand lopen. Waardoor een groot deel van deze maand zijn glans, voor mij, wel heeft verloren. En mij tegelijkertijd compleet over nam. Het is daarom goed om, opnieuw, een persoonlijke noot met jullie te delen. Een klein stukje van mijn kant om jullie na mijn lange afwezigheid weer even bij te praten. En ik het tegelijkertijd hopelijk zelf hierdoor ook beter een plekje kan geven.
Autumn Leaves
And I look at you, and I see me,
Making noise so restlessly,
But now it’s quiet and I can hear you saying,
‘My little fish don’t cry, my little fish don’t cry.’
Het was niet alleen de neef van Thomas die begin deze maand geheel onverwacht uit zijn leven werd weggerukt. (Lees hier meer hierover.) Maar ook mijn oma, mijn lieve Opoes, werd na jaren van dementie door het leven ingehaald. We zijn nu koud 3 weken en 3 begrafenissen verder. En wanneer je denkt dat alles eindeloos verdrietig lijkt, valt er tegelijkertijd een warme deken van liefde om mij heen. Familieleden, die verdeeld over de hele wereld wonen, kwamen afgelopen week allemaal naar Nederland gevlogen voor een mooi laatste afscheid en groet. En alsof dat allemaal niet genoeg was volgde er een zonnige dag na alle donkere dagen toen wij afgelopen zaterdag Opoes naar haar laatste rustplaats mochten brengen. Wat de dag gelukkig een stukje dragelijker maakte.
Het blijft gek dat in deze tijden je prioriteiten automatisch verschuiven en mijn blog hierdoor stil komt te liggen. Energie, tijd en ruimte om jullie op de hoogte te brengen was er simpelweg niet. Maar wie mij op Instagram volgt was misschien al wel op de hoogte. En nu alles hopelijk, nu écht, in een rustiger vaarwater komt, hoop ik de draad weer op te pakken. Niet alleen voor jullie, het blijft voor mij een fijne manier om mijn gedachten te verzetten en de focus wat te verschuiven. Wat houvast in deze onzekere tijd. Het gaat verder goed met mij hoor, het moet allemaal simpelweg nog even landen. En ook dat heeft tijd nodig.
En om het leven te vieren, het leven waar de afgelopen dagen ook veel op is getoast, en alles weer een vrolijkere noot te geven. Heb ik morgen iets leuks voor jullie in petto. Kom je dan gezellig even een kijkje nemen?
Vertel eens, hoe is deze november maand voor jou?
Jeetje, wat ontzettend heftig zeg. Je hebt het prachtig omschreven en ik hoop oprecht dat jullie nu weer in rustiger vaarwater terecht komen. Veel sterkte en kracht gewenst!
prachtige foto’s en sterkte toegewenst X
Ik vind het heel erg voor jou en je familie. Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst. Wat fijn dat er zoveel familie is overgekomen.Daar heb je gelukkig veel steun aan. Ook een dikke knuffel van mij.
Wat is het een heftige maand voor jullie geweest zeg
Jeetje wat mooi om te lezen hoe je hier mee om gaat. Een mens is vaak sterker dan je denkt en zo lees ik dat hier ook. Hoe ja alsnog het positieve inziet van de geliefde om je heen<3 sterkte in deze tijden meis.
Wauw, wat een heftige maand is het geweest zeg..
Ik wens je heel veel sterkte met alles.
Ik hoop dat december een mooie maand voor je gaat zijn!
Liefs Lonneke
Ik zag de foto op Instagram. Twee handen, nog even samen. Heel veel sterkte met dit verlies.
Jeetje wat is jouw maand november in eens grijs geworden. Gecondoleerd! Hopelijk heeft het schrijven van de blog je al iets meer rust gegeven. Doe vooral heel erg rustig aan, het bloggen komt wel. Een hele dikke knuffel en sterkte!
Ohhh meis toch, wat een heftige maand. Ik kan mezelf dit goed voorstellen want ik heb een hoop begrafenissen gehad de afgelopen 1,5 jaar van dierbare familieleden die helaas niet allemaal overleden door ouderdom. Sterkte X