Onzekerheid, schoonheidsideaal en plastische chirurgie
wat als jij niet tevreden bent met je eigen spiegelbeeld?
Vooraf: Ik ga vandaag een gevoelig onderwerp aansnijden. Mensen kunnen hier een uitgesproken mening over hebben. Het is niet mijn insteek om iemand iets op te leggen noch te kwetsen. Ik doorbreek het taboe, maak het onderwerp simpelweg bespreekbaar. En hoop dat als iemand de keuze maakt om een ingreep te ondergaan, dat er dan niet bezuinigd wordt op prijs, maar er een goede én veilige kliniek gekozen wordt. Met Kliniek Veldhoven als voorbeeld. Zodat mensen die op dit onderwerp gaan Googlen, goed voorgelicht worden. Laten we er vandaag over praten en openstaan voor de wensen van een ander, zonder een ander te kwetsen of te oordelen.
-Mijn persoonlijke verhaal-
ik was jong én erg onzeker
Zodra de avond valt en de hemel zich vult met heldere sterren borrelt de inspiratie al snel bij mij op. Alhoewel ik echt kan genieten van goed gezelschap, presteer ik het beste als ik vrij ben van alle prikkels. Ontsnapt aan de hectiek van de dag, alleen met mijn gedachten en woorden vloeien samen als een samenvatting van de dag.
Ook als kind vond ik het niet erg om alleen te zijn. Dat kwam ook goed uit, opgroeiende op het platteland, aan de rand van Brabant en een stads dorp. Als kind was ik vrij rustig, ondernemend maar ook erg onzeker. Mijn perfectionisme kon mij soms behoorlijk in de weg zitten en in groot gezelschap bleef ik graag op de achtergrond.
Als kind ben ik namelijk gepest. Ik was erg lang en erg dun, en alhoewel veel mensen hier veel voor over hebben, voelde het toen absoluut niet als pluspunten. Maar ik ging mijn eigen weg. Deed mijn eigen ding. Droeg wat ik leuk vond en pluisde magazines uit als inspiratie. Mensen uit de grote stad vond ik vooral intimiderend. Zij leken alles beter op een rijtje te hebben. De outfits, kapsels en alle accessoires meegerekend. Ik vond mijzelf dan ook vaak dagdromend over hoe mijn leven zal zijn als ik ouder was.
Nu zijn er verschillende platformen die je als uitlaatklep kan gebruiken, waar je inspiratie op kunt doen en tips uit kunt wisselen. En ik weet eerlijk gezegd niet of dit de onzekere tiener die ik was geholpen had of niet. Want onzeker was ik. Over mijn lichaam. Mijn bril. Haar. Mijn scheve voortand. Mijn kleding. Stem. Mijn lach. Eigenlijk wel over alles. En wat andere mensen daarvan vonden, trok ik mijzelf heel erg aan. Naarmate de pukkels als paddestoelen uit de grond schoten en ik daarnaast ook nog eens chronisch ziek werd was de checklist compleet. De veilige basis waar tieners op voortborduren was als een kaartenhuis in elkaar gestort. En mijn spiegelbeeld was niet langer meer mijn vriend.
-Mijn persoonlijke verhaal Deel II-
De pukkels komen en blijven in vlagen terugkomen. Mijn ultra dunne figuur heeft plaats gemaakt voor een lichaam wat ziek wordt van bewegen. Mijn scheve tand heb ik omarmd en ik vind het heerlijk om mij naar mijn eigen stijl te kleden. Maar nog zijn er de overhangende oogleden, de pukkels en soms ook een wat vermoeide blik waar ik mij eindeloos aan kan irriteren. Maar ik laat het niet meer toe. Niet vaak.
Alleen op grote events waarbij ik vind dat ik als mijn eigen visitekaartje ‘moet’ stralen kan ik mij weer als een onzekere puber voelen. En dan telkens na afloop in de spiegel kijken en dan zien dat het allemaal wel meevalt. Dat mijn haar nog goed zit, mijn make-up op zijn plek en er geen eten tussen mijn tanden zit. En dan overvalt het mij, dat onoverkomelijke gevoel wat hierop automatisch volgt; de opluchting dat het allemaal wel mee is gevallen. En dat ik er oprecht mag zijn. Omdat iedereen er mag zijn. Ongeacht hoe je eruit ziet of waar je vandaan komt.
Waar het altijd maar willen streven naar perfectie vandaan komt, ik zal het oprecht niet weten. Maar dat het iets is wat al eeuwen speelt mag duidelijk zijn. Al is het met de technieken van tegenwoordig een grote uitdaging om niet volmondig ‘ja’ te zeggen op alle mogelijke veranderingen. Misschien dat ik ooit zeg dat mijn oogleden gelift mogen worden omdat ik er niet 24/7 vermoeid uit wil zien. Maar alles veranderen om aan een perfect plaatje te voldoen, dat gaat mij toch echt te ver. Want waarom zal je in een gezond lichaam laten snijden en willen streven naar een standaard wat je niet eens een standaard kunt noemen?
Leefden wij maar in een ideale wereld waarin het oké is dat wij allemaal anders zijn. Er geen model is waar je je aan ‘moet’ meten of naar streven. Maar in sommige gevallen is het meer dan dat, veel lastiger dan dat. En daar wil ik het graag even over hebben.
Wat als jezelf accepteren niet lukt?
en je diep ongelukkig ben met jouw eigen lichaam
Maar wat als jij niet kan leven met het beeld wat je in de spiegel ziet en dit jouw onzekerheid alleen maar voedt? En jij je imperfecties niet kunt omarmen? Je oogleden je zicht blokkeren en je er altijd vermoeid uit ziet, jij je bovenbenen, lovehandles of onderkin niet weg getraind krijg? Je hier diep ongelukkig van wordt? En jij serieus walgt van je lichaam (is een vaak voorkomende zoekterm op Google), waarom zal je dan geen beroep doen op de technieken van nu. Maar bovenal, wie zijn wij dan om daarover te oordelen?
Dan snap ik namelijk heel goed dat een ingreep een logische volgende stap is. En dat er met liposuctie onderhuids vetweefsel verwijderd wordt. Of dat je zo onzeker wordt van een kleine cupmaat, en je in iedere outfit ongelukkig voelt en in de zomer zelfs geen bikini durft te dragen. Dan begrijp ik ook heel erg goed als je voor een borstvergroting kiest. Want uiteindelijk is je goed voelen een van de belangrijkste dingen in het leven. Je simpelweg weer vrouw voelen. En als je zelfverzekerd bent, gaat alles ook net wat makkelijker.
Ik heb namelijk van dichtbij gezien wat onzekerheid met je kan doen. En hoe groots het resultaat van een kleine ingreep kan zijn. Van een mooi gebit, het laten laseren van de ogen, het uitvoeren van een ooglidcorrectie tot een borstreconstructie of een borstverkleining. Ik hoor mijn omgeving er weinig over, maar ik weet wel dat deze ingrepen levens mooier hebben gemaakt. Of simpelweg iemand weer een leven heeft gegeven.
Maar lieve mensen, maak wel een goed overwogen keuze. Botox op je twintigste? Dat liever niet. Er is simpelweg een groot verschil tussen een ideaal plaatje nastreven en oprecht iets aan je onzekerheid willen doen. Botox lijkt een nieuw modebeeld te zijn, een trend gevoed door een andere onzekerheid, werkend aan een maakbaar lichaam wat dichter bij een ideaalbeeld komt.
En uiteindelijk doen wij er allemaal wel iets aan om er leuker uit te zien. Om je goed te voelen. Neem nou een tatoeage, een piercing, je kapsel of corrigerend ondergoed als voorbeeld. Praat erover en deel je onzekerheid. Je hebt maar één leven en een lichaam wat een leven lang mee moet gaan. Laat het een mooi leven zijn. Zonder onzekerheden en spijt.
Plastische chirurgie, is dat iets voor mij?
Of ik uiteindelijk zelf iets aan mijn lichaam zal veranderen? Ik kan daar nu oprecht geen antwoord op geven. Ik ben nu zelf blij met mijn spiegelbeeld en dat vind ik bijzonder fijn. Ondanks mijn scheve voortand, mijn onzuivere huid en opgeblazen buik omdat ik weer een nieuwe kuur heb gekregen. Maar misschien is dat over 10 jaar wel heel erg anders. Als ik dan moeder ben en de zwaartekracht speelt met mijn huid. Goed in je vel zitten is iets wat ik iedereen toewens. Want als je blij bent, maakt het alles mooier.
Mens, wat ben je mooi. Als je lacht, als je huilt. Maar bovenal als jij, jij bent.
Side note: plastische chirurgie geeft geen garantie dat het altijd een mooi resultaat geeft. Kliniek Veldhoven is een privé kliniek (wat inhoudt dat ze niet gecontracteerd zijn bij zorgverzekeraars) met het ZKN-keurmerk. Wat inhoudt dat er kundige plastisch chirurgen en specialisten werken. De veiligheid en hygiëne van apparatuur en behandelruimtes vooraan staan. Daarnaast staat de service – denk aan voorlichting, wachttijd en nazorg van de cliënten staan voorop.
Vertel eens, hoe sta jij hierin?
Hoe ga jij om met onzekerheden?
Pin op Pinterest
Dit artikel betreft een samenwerking. Lees mijn disclaimer.
Ik ben ook niet altijd tevreden over mijzelf als ik mij vergelijk met anderen. Maar ik moet mijzelf niet blijven vergelijken met anderen. Vaak word er vanalles gemanipuleerd, waardoor de ander ook niet perfect is… Nobody is perfect, iedereen heeft wel wat 🙂
Je hebt dit mooi verwoord en met respect voor iedereen gebracht :). Ik ben een voorstander voor blij zijn met jezelf en je vooral niet laten leiden door de mening van een ander. Ik ben vroeger ook onzeker geweest over bepaalde dingen van mijn lichaam, maar als je ouder wordt en merkt dat een ander dat totaal niet als een struikelblok ziet (waarom ook!) dan weet je dat je goed bent zoals je bent. Ik vind het snijden in een gezond lichaam echt heel zonde, maar dat heeft ook te maken met mijn chronische ziekte waarvoor ik ook al onder het mes ging. Je mag echt blij zijn als je lichaam functioneert zoals het hoort te functioneren en hoe hard het ook klinkt: mensen moeten je maar accepteren zoals je bent. Dik, dun, een grote neus of juist een kleine, lang of kort…iedereen is anders en we hoeven ons niet te veranderen voor een ander. Als jij jezelf accepteert, zal een ander dat ook doen :).
Auteur
♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
Ik vind je een prachtig mens! Onzekerheid is zo naar. Ik kan er ook zo’n last van hebben, met name sinds ik moeder ben en daardoor wat zwaarder ben geworden en de nodige strepen op mijn buik heb gekregen. Het is wel in vlagen. En wat ik er aan doe? Ik probeer mij zelf de keuze te stellen: kan je het veranderen? doe het dan! kan of wil je het niet? accepteer het dan.
Auteur
Wat heb je dat mooi gezegd. En inderdaad, je druk maken over dingen die je niet kan veranderen kan je beter niet doen. Daar schiet je toch niets mee op ♥️
Plastische chirurgie zou ik gebruiken als ik veel geld had haha. Ik ben qua sommige dingen wel onzeker, en zou ik wel willen veranderen. Maar het lijkt me ook heel eng, en ik vind het nu op deze leeftijd het geld niet waard haha.
Vroeger ook erg onzeker door pesten. Ik voelde me zo lelijk. Nu geen last meer van gelukkig.
Wat mooi! Ik heb zelf bepaalde momenten dat ik me extra onzeker voel. Als ik bijvoorbeeld niet lekker in mijn vel zit. Momenteel zit ik even in zo’n fase, maar die gaat hopelijk wel weer weg.
Wat een bijzonder artikel Linda. En wat mooi om te lezen dat je tevreden bent als je in de spiegel krijgt. En terecht! Over het algemeen ben ik ook prima tevreden met mezelf. Ondanks mijn grote neus, kleine voorgevel, dunne lippen en onzuivere huid. Maar op sommige momenten ben ik me ook heel erg bewust van die “minpunten”. Feit is wel weer dat die minpunten mij mij maken. De perfect imperfections. En dat is prima.
Wat een prachtige foto’s en outfit! Ik ben fan!
Dat met events heb ik ook hoor, of dat ze denken, komt die boerin uit Brabant aan 😉 vergeleken met alle A’dammers! Die hangende oogleden heb ik ook. En inderdaad ik denk soms wel, was ik maar zo lang en slank 😉 ik ben klein, fijn met hier en daar wat meer vetjes 😉 maar goed ik denk dan maar; ik heb weer andere dingen waar ik wel trots op ben en blij mee ben.
Ik vind dat je het ontzettend mooi, oprecht en gebalanceerd hebt verwoord. Complimenten voor je artikel! Ik kan me eigenlijk wel goed in jouw visie vinden. Ik vind dat we allemaal mooi zijn zoals we zijn en dat we soms ons eigen uiterlijk wel meer zouden mogen koesteren (en dat zeg ik ook tegen mezelf, haha). Ik zou zelf niet snel in mijn lichaam laten snijden, behalve wellicht ooit een ooglidcorrectie als ik over een aantal decennia last van mijn ogen of van hoofdpijn zou krijgen door overhangende oogleden. Maar ik kan me wel voorstellen dat mensen die heel onzeker zijn over bijvoorbeeld hun oren, neus of een teveel aan vel daar iets aan laten doen. Niet omdat het moet, maar omdat je jezelf daar beter bij voelt. Van ingrepen als bilvergrotingen of wangimplantaten en soms ook borstvergrotingen snap ik dan weer eerlijk gezegd niet zo veel 😉 Maar smaken verschillen natuurlijk! 🙂
Fijn om te lezen dat je nu wel kan genieten van je eigen spiegelbeeld. Ik heb jaren op en plastische chirurgie afdeling in het ziekenhuis gewerkt, hier kwam men vooral op medische basis en dan kan ik het wel begrijpen. Snijden in een gezond lichaam vind ik wel eens lastig te begrijpen, maar ik ken de verhalen er achter niet, dus oordeel ik ook niet.
oh grappig, wij kennen elkaar natuurlijk wel en natuurlijk voel je, je op evenementen een klein meisje. Maar heeft dat niet meer te maken met de overweldige indrukken. Ik denk dat iedereen onzeker is en botox inderdaad niet nodig is als je zo jong bent en het doet om perfect te zijn. Maar als je, je neus laat doen omdat je er ontevreden over bent, vind ik daarin tegen helemaal prima. Ik vind dat je er prima uitziet en vind het dan ook vervelend om te lezen dat je vroeger gepest bent. Ik was klein en heel dun, daar werden ook altijd opmerkingen over gemaakt. Het maakt je wel sterker 😉
Auteur
Precies wat jij zegt, ik heb er ook geen moeite mee als mensen zich er oprecht gelukkiger van gaan voelen. Zeker als jij je enorm stoort aan een neus etc. Maar dat is zo’n groot verschil met ‘werken aan het perfecte plaatje’.
En wat je over de events zegt snap ik, dat speelt ook zeker mee. Maar ongemerkt ben je dan bang dat er iets geks is wat mensen kunnen zien, zal vast wel met het pesten van vroeger te maken hebben gehad. Dan zoeken ze altijd wel iets. Gelukkig ben ik vrij zelfverzekerd en gaat het ook op events steeds beter. Zeker als ik met gelijk gestemde ben dan voel ik mij al snel op mijn gemak ☺️