2015 was een jaar vol onverwachte hoogte en dieptepunten. Zo won ik de jarenlange strijd in de rechtbank en kon ik van mijn blog mijn bedrijfje maken. Lichamelijk gaat het steeds een stukje beter, nam ik de laatste maanden afscheid van mijn steunkousen en won ik BIJNA verschillende tripjes naar het buitenland. Werd Jip aangereden, ging er van alles achter elkaar kapot (heb jij dat ook weleens zo’n pech periode?) en maakte ik best wel onverwacht de mooiste reizen. Ook ontwikkelde ik mijzelf en groeide mijn blog met mij mee. Als ik mijn jaar in één woord moest omschrijven? Dan zal dat bizar zijn. Of toch dankbaar? Ik neem je mee naar mijn afgelopen jaar.

 

Een ode aan mijn 2015, je was een bijzonder jaar!

Als er iets is wat ik het afgelopen jaar wel heb geleerd is dat je vooral in jezelf en in je dromen moet blijven geloven. Ook als alles mijlenver van je verwijderd lijkt. Sommige dromen moeten nou eenmaal rijpen, ontkiemen of langzaam groeien. Dat is mij dit jaar wel duidelijk geworden en dat is ook zeker iets wat ik aan jou mee wil geven. Geef nooit op. Al lijkt alles nog zo uitzichtloos, of lijk je vast te zitten in je oude gewoontes of je oude levensstijl? Dromen, denken en vooral het doen zijn belangrijke sleutels tot je eigen succes. Want je staat immers aan het roer van je eigen leven. Mijn leven, ik dacht dat het een paar jaar geleden allemaal al vastgezet en uitgestippeld was, mijn dromen stonden in de ijskast te wachten om ontdooid te worden, mijn lichaam werd steeds zwakker en mijn geest steeds leger. Als je er maar in blijft geloven dat zulke periodes slechts periodes zijn en daarom ook tijdelijk zijn, dan zal je zien hoeveel kracht je vrij kan maken om jou dromen met beiden handen aan te pakken. Te kneden, lief te hebben en uit te pakken als een cadeau onder de kerstboom. Geniet van wat je bereikt heb. En dat is wat ik de afgelopen maanden met volle teugen heb gedaan.

Ik heb lange dagen gemaakt om te komen waar ik nu ben. Een blog artikel in elkaar zetten bijvoorbeeld, daar gaat stiekem toch veel meer tijd in zitten dan veel mensen denken. Het uitzoeken van doktoren, behandelaren en medicatie. Het lezen van mijn eigen lichaam heeft mij nu heel ver gebracht. Naast het feit dat eigen keuzes (durven) te maken je op alle vlakken heel erg sterk gaat maken. Net als op tijd ‘ja’ of ‘nee’ zeggen. Alleen op stap gaan naar events, persdagen, blog uitjes en op de foto gaan bij een bekende fotograaf. Allemaal dingen waarvan ik dacht dat ze nooit aan mij besteed waren. En gek genoeg voelt alles veel minder eng aan wanneer je er langzaam in rolt. Ik heb persoonlijke angsten en negatieve gedachtes overwonnen. En laten zien dat de mensen die dachten dat ik het allemaal niet zal kunnen het toch écht bij het verkeerde eind hadden. Omdat ik diep van binnen weet dat je ook met een chronisch ziek lichaam én een sterke geest, -als je lichaam het toelaat- voor jezelf een hele mooie toekomst op kan bouwen. Het gaat dan misschien niet zo snel als bij gezonde mensen, maar mijn pad bewandel ik op mijn tempo. En dat voelt verdomde goed. Jaren heb ik gedaan waarvan ik dacht dat ik dat volgens anderen ‘moest’ doen. Wat een verspilling van de tijd.. Gooi die gekke gedachtes overboord en ga aan je eigen roer staan. Het is tegenwoordig namelijk geen ‘één voor allen, allen voor één meer’ als de ander een mega mooi aanbod krijgt en zelf ook een eigen koers gaat varen. Wees daarom geen volger, geen binnen-de-lijntjes-kleurder en geen grijze muis. En gewoon jezelf zijn? Jeetje, wat voelt dat verdomde goed!

And last but certainly not least, dankbaarheid all over the place. Jip werd aangereden maar knapte wonderbaarlijk na weken revalideren weer (bijna) helemaal op. Ongeluk zit in een klein hoekje en geluk is gelukkig vele malen beter te vinden. Zo was de grootste verrassing dit jaar toch écht wel dat ik mijn familie in Australië op mocht zoeken (en dat na onze trips naar Thailand én Maleisië!). Een trip Down Under is een trip waar ik nou eenmaal nooit nee op kan zeggen. Het land blijft bijzonder en de reizen blijven elkaar overtreffen. Het is dan ook zo enorm groot dat wij iedere keer weer een nieuw stuk kunnen ontdekken. En dat is ook de reden waarom ik bijvoorbeeld niet één jaar zal verkassen maar alles over een aantal weken uit smeer, dan is er altijd weer een reden om naar een nieuwe prachtige reis uit te kijken. En een globetrotter moet tenslotte altijd iets te dromen hebben toch?

2015, je was een bijzonder jaar. Laat dat duidelijk zijn. Een jaar waar ik met een mega grote glimlach op terug kijk! Terwijl ik dit artikel buiten op de veranda, in de gezelschap van 3 honden (waarvan één een slang aan het opsporen is), tientallen krekels, gekko’s en een adembenemend mooi uitzicht over Mackay, Queensland schrijf, moet ik er eerlijk gezegd nog niet aan denken dat 2015 vandaag écht op zijn einde loopt. Net als mijn trip naar Australië, deze bodem heb ik dan al verlaten, Seoel in Zuid-Korea heb ik dan voor een deel gezien en zet ik vanavond weer voet op eigen bodem. Wat. een. jaar.

 

Proost op een minstens zo mooi, inspirerend en liefdevol jaar voor iedereen!