Hi iedereen! Onze laatste dagen in Thailand zijn aangebroken en wij genoten maximaal van deze dagen. Zo bezoeken wij de Krabi Night Marker en eet Thomas eindelijk het beroemde Thaise ijs! (Fried ice cream) Worden wij verrast aan het ontbijt door een invasie van apen die het ontbijt buffet gaan veroveren, zwemmen wij, genieten wij van de laatste heerlijke Thaise maaltijden, gaan we shoppen en worden wij rondgereden in een tuck tuck. Kortom, wij hebben véél van onze bucket list kunnen afstrepen en nemen jullie graag mee op onze laatste dagen in het paradijselijke Ao Nang. 

 

Thailand vlog | Onze laatste dagen in het paradijselijke Ao Nang

 

Kan je de video niet zien? klik dan hier.

 

Wanneer ik uitkijk over de mooie toppen van de palmbomen en over de wolken in het vliegtuig, dan kom ik terug bij mijzelf en tel ik al mijn lichtpuntjes. Ik ga terug naar de eerste dag van de reis, terug naar waar het allemaal begon. Het grote avontuur. Een reis waar ik lang naar uitgekeken en lang voor gespaard heb. Eindelijk mocht ik weer een verre reis maken en liet ik Thomas kennis maken met een andere cultuur. Het blijft gek dat je zover van thuis, zover van waar je jou familie hebt en je spullen, jij jezelf zo thuis kunt voelen. De laatste dagen op Ao Nang was ik in mijzelf langzaam afscheid aan het nemen, mij voor aan het bereiden op het thuiskomen (wat fijn is hoor, zeker) in een land waar ik minder energie heb en meer pijn ervaar. Ik weet dat iedereen zich beter voelt op vakantie, opbloeit en beter in zijn of haar vel zit. Dit positieve gevoel neem ik zeker mee naar Nederland. Toch blijft het lastig. Ik raak snel gehecht aan een plek. Heb een ding met palmbomen, mooie stranden, blauw water en vooral het feit dat het allemaal binnen handbereik is. Zelfs na twee weken vind ik het hier nog prachtig. De rust, de natuur en de kalkstenen rotsen die trots boven het water en de grond uitrijzen.

 

Met een koffer vol mooie souvenirs en een hoofd vol inspiratie, emoties en fijne herinneringen is het dan echt tijd om de deur achter ons dicht te trekken en richting de luchthaven te gaan. Wij worden gevraagd nog even wat te eten bij het zwembad en krijgen een heerlijke lunch voorgeschoteld. Gewoon omdat zij weten dat wij het lekker vinden en het gezellig is als wij nog even blijven hangen. Het afscheid is niet leuk, maar wel mooi, er staat een rij met mensen van het resort om ons te bedanken en uit te zwaaien. Zo’n warm afscheid heb ik eigenlijk alleen met familie meegemaakt. Zo bijzonder. Thaise mensen zijn echt de liefste en meest vriendelijke mensen die jij je voor kunt stellen. Dit warme gevoel komt zelfs nu weer naar boven nu ik eraan terug denk. Het afscheid van het paradijs is milder omdat ik weer dat Australië niet ver meer is.

Op Bangkok besluiten wij de uren die we hebben op de luchthaven te blijven. Qua bomaanslagen is het nog erg onrustig in de stad en wij besluiten op safe te spelen. Voor we het weten zitten we aan boord en vliegen wij terug naar Nederland. Zonder raampje om over de wolken heen te staren, en alleen met mijn gedachten val ik al snel in slaap. Tijdens het ontbijt raak ik aan de praat met een man naast mij, zijn reis geschiedenis spreekt mij enorm aan. Voor we het weten staan we écht op de grond, halen wij onze koffers op en rijden we richting huis. Over de gestructureerde wegen, tussen de wolken en regenbuien door komen wij thuis aan. Er is niets zo fijn als thuiskomen in een warm huis na zo’n mooie reis om alle verhalen te kunnen delen. Ik kon ook niet wachten om jullie mijn vlogs en foto’s te laten zien en ik kan amper geloven dat dit alweer het einde is van deze heerlijke reis.

Een reis die in het teken stond van rust, verder zijn van huis, nieuwe culturen leren kennen, grenzen verleggen, naar elkaar toe groeien en genieten. We hebben onwijs mooie dingen gezien, zeldzame dingen meegemaakt, lieve mensen leren kennen en de meest inspirerende verhalen gehoord van mensen over de hele wereld. Wat dat was nog wel het fijnste aan Krabi, Ao Nang, dat er op één stel na dat toevallig ook nog eens uit onze stad komen, haast geen Europeanen waren. Heerlijk! En de rest? Ja, dat proeft naar meer! Lichamelijk ben ik ook zoveel sterker geworden daar, en daar pluk ik nu nog de vruchten van. En het land van de glimlach draag ik in mijn hart weer mee.

 

Heeft Thailand jou ook zo verrast?
En.. proeft het voor jou naar meer?