Dat je moet werken om jezelf te onderhouden mag duidelijk zijn. Het is iets vanzelfsprekends en als je klein bent wordt de hamvraag ‘wat wil jij worden als je groter bent?’ dan ook veel gesteld. Het werk wat je doet/gaat doen is een groot deel van jou en het is dan ook belangrijk dat je doet wat je leuk vind. Dat je hele toekomst onzeker wordt wanneer je te horen krijgt dat je chronisch ziek bent of bent geworden zorgt voor vele extra vragen. Het brengt onzekerheden met zich mee en ineens ziet jou toekomst er minder rooskleurig uit.

Want laten wij eerlijk zijn, een toekomst hangt en staat met een inkomen. En dat is zo krom, het belangrijkste wat je namelijk hebt naast liefde is toch echt je gezondheid. Toch? En wanneer je chronisch ziek bent is een inkomen dus niet zo vanzelfsprekend. Vandaag wil ik het hier graag uitgebreid over gaan hebben.

 

Hoe doe je dat? | Werken als chronisch zieke

 

Wanneer je chronisch ziek bent heb je 3 opties (laten wij er even vanuit gaan dat je geen partner hebt die jou onderhoud). Je krijgt een uitkering, je wordt gedeeltelijk afgekeurd (werken en een uitkering) of je wordt niet afgekeurd en zal je jou maandelijkse loon bij elkaar moeten sprokkelen.

Hier lopen namelijk veel (onzichtbaar) zieken tegenaan. De muur van onbegrip is vaak torenhoog en energie om bijvoorbeeld een beslissing van het UWV aan te vechten ontbreekt vaak. Maar toch moet je gaan werken om jezelf te onderhouden.

Vandaag wil ik mij richten op het groepje chronisch zieken die willen gaan werken of (gedeeltelijk) werken omdat het lichamelijk kan. Kan je dit niet en moet je toch gaan werken? Dan raad ik je aan (mits het niet mogelijk is om wat voor redenen dan ook) de beslissingen van het UWV aan te vechten.

 

Hoeveel uur denk jij te kunnen werken?

Ga bij jezelf na hoeveel uur je zal kunnen gaan werken. De kans is groot dat dit de ene week meer zal zijn dan de anderen. Maar wees dan mild naar jezelf en neem een gemiddelde. Als je een week meer aan kan dan is de extra vrije tijd en energie die je overhoud mooi meegenomen.

Het kan best zijn dat je in een minder luxe positie zit en vanwege bepaalde regels een bepaald aantal uren moet halen. Dit kan zijn omdat je geen uitkering hebt of wanneer je een gedeeltelijke uitkering hebt en je de rest zelf bij moet verdienen. Ga dan vooral kijken naar het aantal uren dat je gaat (en moet)  werken en in welke functies je dit vol kan houden.

 

Ga bij jezelf na hoe groot je belastbaarheid is

Weet je niet zo goed hoe groot jou belastbaarheid is? En heb je de tijd om dit te ontdekken? Ga dan eens wat uurtjes vrijwilligerswerk doen. Zo kan jij ongedwongen wennen aan een werk ritme en beteken je gelijk iets voor een ander. Lukt het je niet? Dan is de teleurstelling er vast nog wel, naar de gevolgen met een contract zijn natuurlijk veel groter.

 

Belangrijkste van alles; doe wat je leuk vind!

Doe iets wat je leuk vind. Dit vind ik zelf zo onwijs belangrijk. Zeker wanneer jou energie potje klein is betekent het dat je veel van jou kostbare energie in iets steekt en dan moet het wel lonen. Het gevoel dat je jou energie in iets stopt waar je niets uithaalt kan ervoor zorgen dat jij je erg neerslachtig gaat voelen en de kans dat je er dan met extra klachten uitvalt is dan extra groot. Tenslotte is weten wat je niet aan kunt net zo waardevol als weten wat je wél kunt.

 

Van de spelt naar de hooiberg; Kleine contracten

Ga eens na bij familie, kennissen en vrienden of zij ergens een werkplek weten waar mensen met een klein contract gezocht worden. Deze contracten zijn namelijk erg in trek, zeker wanneer ze open staan bij een vacature bank. Via via kun je meer succes hebben om zo’n buitenkansje in de wacht te slepen. Denk hierbij aan administratieve werkzaamheden doen bij een klein bedrijf, de kans dat je dan je eigen uren in kunt delen is dan groot. Maar nogmaals, deze banen liggen niet voor het oprapen.

Ook bestaan er soortgelijke contracten waarbij je vanuit je eigen huis werkt. Zo kan je bijvoorbeeld een aantal uur per week een telefoonlijn doorverbonden krijgen naar je huis, administratieve taken hebben of social media kanalen bijhouden voor een bedrijf. Lijkt dit je wat? Verdiep je er eens in op internet, de mogelijkheden zijn namelijk groter dan je in eerste instantie zal denken.

 

Met de billen bloot; solliciteren

Ik denk dat dit ik hier wel uren en dagen over na gedacht hebt. Wat als ik ga solliciteren? Ben ik dan eerlijk en vertel ik open dat ik een chronische ziekte heb? Of verzwijg ik het in de hoop de baan te krijgen? Vaak zit er wel een gat in je cv, of iets wat erop wijst dat er ‘iets’ aan de hand is of was. De gouden tip op sollicitatie gebied kon ik niet vinden, zelfs niet tijdens het hoofdstuk ‘solliciteren, hoe doe ik dat?’ tijdens mijn tijd bij het re-integratie bureau. Het re-integratie bureau wat mij tijdens mijn re-integratie en kantoor baantje aanbood en mij vervolgens verruilde voor een snellere en veel goedkopere kracht; een stagiaire. Zij waren de eersten (buiten mijn vorige werkgever) die open wisten van mijn ziek zijn en mij, naar mijn gevoel compleet genaaid hebben.

Spijt heb ik niet dat ik open ben geweest. Ik ben een open en eerlijk persoon en weet van degene die ik voor mij heb graag de dingen die ik moet weten. Met die instelling zal ik een ander altijd benaderen. Ik denk dat je dit vooral op je eigen gevoel moet aanpakken. Zijn jou klachten mild? Dan kan je ervoor kiezen om dit te eerlijk te vertellen, of te verzwijgen. Zeker als het geen invloed kan hebben. Zo wel? Dan raad ik je aan om eerlijk te zijn, na 2 maanden te horen krijgen dat je contract niet omgezet word naar een jaar- of vast contract zorgt ook weer voor de onnodige stress en tijdverlies. Maar nogmaals, doe wat voor jou goed voelt en handel hierna.

 

Begin voor jezelf

Zijn er geen geschikte vacatures voor jou en ben je best ambitieus? Is het dan een idee om misschien voor jezelf te gaan beginnen? Dit was voor mij de uitkomst. Het bloggen doe ik vanuit huis en wanneer het goed gaat maak ik ook graag een uitstapje naar persdagen en afspraken. Alles is vrijblijvend en niets moet en alles mag. Eigen baas zijn geeft mij minder druk (wanneer ik voor een baas werk wil ik graag voldoen aan zijn of haar verwachtingspatroon en dat pakt lichamelijk negatief uit). Al heb ik natuurlijk wel een bepaalde drive en doelen die ik mijzelf opleg. Maar lukt het de ene dag niet? Dan probeer ik lief te zijn voor mijzelf en het de volgende dag nog eens te proberen.

Volgende week vertel ik meer over het voor jezelf beginnen als chronisch zieke. Ik merk in mijn omgeving dat er weleens vooroordelen hierover zijn, maar vooral ook veel vragen. Want waarom kan ik wel een bepaald aantal uren voor mijzelf werken en niet voor een baas? Want een contract geeft je toch meer zekerheid? En hoe doe je dat, als chronisch zieke voor jezelf beginnen?  Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar dat doe ik volgende week!

 

Ben ik iets vergeten of heb je een vraag?
Laat het mij zeker even weten!