Zondag vertrokken wij begin van de middag, na een heerlijke laatste lunch in het paradijs naar de luchthaven van Krabi. Waar we onze bijna veel te zware koffers incheckte (beiden rond de 30 kilo, oops!) en waar onze lange reis begon. Het was namelijk zo dat wij ons na een vlucht van een uur, 8 uur bezig moesten houden op de luchthaven van Bangkok. Het afscheid viel ons wel zwaar, ik weet dat ik terug ga naar een land waar ik het lichamelijk veel zwaarder heb, waar mensen gestrest zijn, waar wij leven op de klok en een glimlach niet vanzelfsprekend is. Want de uitspraak dat Thailand het land van de glimlach is, maken zij helemaal waar. Ergens wilde ik graag nog een keer terug Bangkok in, maar na de aanslag van vorige week en de constante dreiging (opnieuw vinden van bommen) vonden wij het wel goed en besloten wij de duty free shops af te gaan op de luchthaven en sushi te eten. En shoppen kan daar goed, wat hebben ze daar prachtig grote en een ruim assortiment aan shops! Morgen zal er een shoplog online komen van de items die ik gekocht heb tijdens mijn reis.
Eenmaal terug in Nederland is het 10.10 in de ochtend, terwijl het Thaise tijd al in de middag is. Mijn biologische klok is weer aardig van slag, maar gelukkig heb ik deze vlucht wel een uurtje of 6 geslapen. Ik regelde op de luchthaven zonder bij te hoeven betalen stoelen met extra beenruimte en eindelijk kregen wij de zit ruimte waar wij zo naar verlangde de eerste vlucht. En daar ben je de 12 uur dat je in de lucht hangt echt ongelofelijk dankbaar voor. Naast mij zat een grote man die terwijl hij nog niet eens de 50 aan heeft getikt, de hele wereld al heeft gezien. Zulke mensen zijn een enorme inspiratie bron voor mij en doen mij verlangen naar een zelfde werk en vakantie ritme. Heerlijk als je voor je werk de mooiste delen van de wereld mag bezoeken en de helft van het jaar vrij te besteden hebt. Thuis valt er weer een koude deken over mij heen, letterlijk en figuurlijk. Het weer is koud, een lotgenoot (ook ME) komt te overlijden (euthanasie) en er gebeuren rare dingen om ons heen. Wij zijn letterlijk weer even met beiden benen op de grond gezet en wanneer ik de momenten kan pakken zit ik met mijn neus in de vakantie filmpjes en foto’s om even aan alles te ontsnappen. Mijn lichaam begint nu weer op te knappen en ik zit nu, weer vol energie. Dankbaar ben ik dat ik dit van vakantie mee heb kunnen nemen. Om dit vast te houden probeer ik zoveel mogelijk patronen vast te houden, zoals het eten van bepaalde voeding en voldoende (binnen mijn grenzen) te beweging. Zo zit ik eraan te denken om één keer per week te gaan zwemmen. Dit doet mij op vakantie zoveel goeds dat ik ook hier graag mijn spieren wat sterker houd zodat het makkelijker is voor mij om rechtop te zitten. Zijn er mensen met ME en of Fibromyalgie die hier ervaring mee hebben? Dan hoor ik het graag!
Hoe gaat het met jou?
Geniet van het zonnige weekend!
